Onwerkelijk wat mij is overkomen!
Dat gebeurde 2 dagen later en het voelde gelijk al anders in mijn lichaam.
Normaal ben ik 2 a 3 dagen maar heel iets maar dit was gelijk heel heftig veel bloed en zelfs erge krampen.
Elke 2 uur een tampon redde ik al niet meer en het werd gewoon elk kwartier /halfuurtje 1.
Zondag 22 december
Tegen 6 uur zei ik dat het gewoon niet meer ging en ik had zulke krampen en onwijs veel bloed steeds. Toen toch maar 'savonds naar de huisartsenpost. En toen ging de dokter bellen met een GYNAECOLOOG en moesten wij even in de wachtkamer wachten.(ik wou niet naar het ziekenhuis omdat ik gewoon niet durfde en bang was). Ze kwam al snel terug en ze zei dat ik naar Enschede moest daar zou een gynaecoloog op mij wachten. Toen snel mijn moeder opgehaald en daar zaten wij te wachten met z'n 3.
Ik kreeg voor het eerst in mijn leven een inwendig onderzoek met eendenbek ( wat deed dat pijn)
Ze zagen dat het pijn deed en het bloede onlangs nog steeds. Ik kreeg medicijnen mee om het bloeden te "stoppen " . Die nacht was wederom weer een hel ( van bed verschonen tot weer douchen) ik voelde me gewoon niet mezelf.
24 december Kerstavond
' s morgens begon mijn dag al heel vroeg met heel erg veel buikkrampen en diaree keer op keer diareeremmers hielpen totaal niet. Mijn gedachten gingen alleen maar rond hoe ga ik vanavond in godsnaam gourmetten. Ik ben weer het bed in gegaan dus ik kon geen kerstcadeautjes mee halen.
Toen heb ik even geslapen en daarna gingen de krampen wel. Het bloeden stopten maar niet. Gelukkig gingen wij bij mijn ouders gourmetten. Het ging redelijk het bloeden was er nog steeds ondanks de medicijnen.
De kerstdagen voor dit jaar waren voor mij hoe dan ook al niet zo leuk omdat ik mij zo voelde ondanks iedereen er alles aan deed.
28 December
Vandaag voelde ik mij zo slecht dat ik het ziekenhuis maar weer heb gebeld. Mijn tabletten waren ook op dus er moest iets gaan gebeuren.
Op zaterdag de parkeergarage in in Enschede is HEL
1 auto eruit dan 1 auto erin ondertussen had ik super erge steken in mijn buik. Toen wij er waren gingen wij naar de afdeling Vrouw & Kind daar werden wij opgewacht door de gynaecoloog en we konden gelijk doorlopen. Er werd bloed geprikt voor het ijzer ( die is steeds goed) Deze gynaecoloog wou graag een uitstrijkje maken.
Ik dacht doe maar hoe eerder ik weet waar dat bloed weg komt.
31 december & 1 Januari.
Op de deurmat ligt een brief van het ziekenhuis met een afspraak voor telefonisch contact voor Vrijdag 3 januari . Ik dacht waarom nu al een afspraak.
Wij zouden samen met mijn ouders last minute vuurwerk afsteken omdat ik niet echt het huis uit wou ivm bloedingen.. We gingen rond 7 uur wat eten bij mijn ouders en dan blijven tot 00.00 uur.
Tegen 22.00 ging het echt niet meer dus zijn we helaas naar huis gegaan.. Bah wat had ik het allemaal anders voorgesteld..
Nu zaten we om 00.00 op de bank in huis met z'n 2 en gingen we rond 1 uur al naar bed want had zulke krampen bah.
Vrijdag 3 Januari
Vandaag is de dag dat ik word gebeld door het ziekenhuis en ik zou niet weten waarom??
Om 10.00 uur gaat de telefoon het is het ziekenhuis.
Ik krijg een mannelijke dokter aan de telefoon. Hij zegt tegen mij we kennen elkaar niet maar ik moet u hierbij de uitslag al geven van het uitstrijkje.
Hij zegt normaal doen we dit niet via de telefoon maar we moeten nu snel gaan handelen.
Hij vroeg of er iemand in de buurt was en of ik even wou gaan zitten. Ik was gewoon aan het werk dus heb een collega gevraagd om even bij mij te blijven.
De woorden van de dokter waren. Mevrouw ......
Uw uitstrijkje is gewoon ECHT niet goed. U heeft PAP 4 ( ik wist niet wat het betekende) de man zei dat 5 baarmoederhalskanker kon uitwijzen.
De uitslag van het uitstrijkje zou ik pas 10 dagen later krijgen en ik kreeg het al binnnen 3 dagen.
Ik was kapot en wist niet hoe en wat. Alleen dat het snel behandeld moest worden.
' s morgens begon mijn dag al heel vroeg met heel erg veel buikkrampen en diaree keer op keer diareeremmers hielpen totaal niet. Mijn gedachten gingen alleen maar rond hoe ga ik vanavond in godsnaam gourmetten. Ik ben weer het bed in gegaan dus ik kon geen kerstcadeautjes mee halen.
Toen heb ik even geslapen en daarna gingen de krampen wel. Het bloeden stopten maar niet. Gelukkig gingen wij bij mijn ouders gourmetten. Het ging redelijk het bloeden was er nog steeds ondanks de medicijnen.
De kerstdagen voor dit jaar waren voor mij hoe dan ook al niet zo leuk omdat ik mij zo voelde ondanks iedereen er alles aan deed.
28 December
Vandaag voelde ik mij zo slecht dat ik het ziekenhuis maar weer heb gebeld. Mijn tabletten waren ook op dus er moest iets gaan gebeuren.
Op zaterdag de parkeergarage in in Enschede is HEL
1 auto eruit dan 1 auto erin ondertussen had ik super erge steken in mijn buik. Toen wij er waren gingen wij naar de afdeling Vrouw & Kind daar werden wij opgewacht door de gynaecoloog en we konden gelijk doorlopen. Er werd bloed geprikt voor het ijzer ( die is steeds goed) Deze gynaecoloog wou graag een uitstrijkje maken.
Ik dacht doe maar hoe eerder ik weet waar dat bloed weg komt.
31 december & 1 Januari.
Op de deurmat ligt een brief van het ziekenhuis met een afspraak voor telefonisch contact voor Vrijdag 3 januari . Ik dacht waarom nu al een afspraak.
Wij zouden samen met mijn ouders last minute vuurwerk afsteken omdat ik niet echt het huis uit wou ivm bloedingen.. We gingen rond 7 uur wat eten bij mijn ouders en dan blijven tot 00.00 uur.
Tegen 22.00 ging het echt niet meer dus zijn we helaas naar huis gegaan.. Bah wat had ik het allemaal anders voorgesteld..
Nu zaten we om 00.00 op de bank in huis met z'n 2 en gingen we rond 1 uur al naar bed want had zulke krampen bah.
Vrijdag 3 Januari
Vandaag is de dag dat ik word gebeld door het ziekenhuis en ik zou niet weten waarom??
Om 10.00 uur gaat de telefoon het is het ziekenhuis.
Ik krijg een mannelijke dokter aan de telefoon. Hij zegt tegen mij we kennen elkaar niet maar ik moet u hierbij de uitslag al geven van het uitstrijkje.
Hij zegt normaal doen we dit niet via de telefoon maar we moeten nu snel gaan handelen.
Hij vroeg of er iemand in de buurt was en of ik even wou gaan zitten. Ik was gewoon aan het werk dus heb een collega gevraagd om even bij mij te blijven.
De woorden van de dokter waren. Mevrouw ......
Uw uitstrijkje is gewoon ECHT niet goed. U heeft PAP 4 ( ik wist niet wat het betekende) de man zei dat 5 baarmoederhalskanker kon uitwijzen.
De uitslag van het uitstrijkje zou ik pas 10 dagen later krijgen en ik kreeg het al binnnen 3 dagen.
Ik was kapot en wist niet hoe en wat. Alleen dat het snel behandeld moest worden.
6 januari
Vandaag had ik een afspraak bij de gynaecoloog.
Deze vrouw vond ik heel erg zakelijk vergeleken met de rest die allemaal heel erg mij op mij gemak stelde had ik het gevoel bij haar niet.
Ze ging mij onderzoeken en ik moest meekijken op het scherm en ze liet me alles zien. Ik wou het eigelijk niet zien. Want witte korreltjes waren niet goed en naar mijn idee waren het heel veel witte korreltjes.
10 januari mijn verjaardag
Bah wat voelde ik mij deze ochtend slecht. Zere buik zere rug bloeden en alles deed mij pijn.
Ik kon het niet meer verdragen en ik heb het ziekenhuis gebeld. En ze zouden mij terug bellen.
4 uur later belde ze mij terug en ze zeiden dat ik het goed in de gaten moest gaan houden. En ik zou zo snel mogelijk mijn behandeling krijgen.
14 januari
Ik was aan het werk en eigelijk ging het vandaag niet zo goed. Ik had een super zere buik.
Ik moest na de wc en toen ik terug kwam zei ik tegen mijn collega het gaat gewoon echt niet. Ik kon niet meer, ik kon geen bloed meer zien en ben toen naar huis gegaan. Het enigste wat ik steeds dacht was het maar Donderdag de dag van de behandeling.
Ik heb om 2 uur het spoed nummer gebeld van de gynaecoloog want ik kon het niet meer aanzien.
Ik zou worden terug gebeld en ben ondertussen even gaan slapen. Om 16.30 werd ik gebeld en zij zeiden dat ik even langs moest komen. Ik had vandaag ook echt voor het eerst overgegeven en voelde mij echt super slecht. Om 17.15 waren we ongeveer op het ziekenhuis. Mijn moeder was aan het werk dus die kwam zo snel ze kon. Ik voelde mij steeds met de moment slechter worden het was knetterdruk op de afdeling. Heb zelfs op het ziekenhuis nog overgegeven. Om 19.30 waren we pas aan de beurt.
En daar lag ik weer in de stoel met een verrekte eendenbek. Deze gynaecoloog zei voor het eerst dat ik het hoorde in al die tijd van het bloedverlies dat ze een grote tampon en een katheter in konden brengen( ik dacht waarom hoor ik dat nu pas)
Ik zei meteen nee dat is voor mij niet nodig voor 1.5 dag. Ik was toch vrij dus dan kon ik het wel even zo aan.
16 Januari de behandeling .
Vandaag was de dag van de behandeling
Ik moest mij pas om 15.45 melden. Wij waren optijd op het ziekenhuis.
Wij moesten plaats nemen in de wachtkamer.
De gynaecoloog kwam voor de behandeling even bij mij langs om vragen te beantwoorden en om te zeggen dat het uitliep een halfuurtje.
Ik dacht alleen maar nee ik ben nu al zo zenuwachtig moet ik nog langer wachten.
Om 16.15 was ik aan de beurt. Ik kwam binnen en er stonden 4 vrouwen mij op te wachten. Ze waren allemaal heel erg bezig om mij gerust te stellen.
Ik lag in de stoel. En ik dacht alleen maar begin maar hoe eerder ik eraf ben.. Ik was vrij rustig en liet het op mij afkomen. Ik moest heeeel nodig plassen tijdens de behandeling, dat kon helaas niet dus moest het echt kwartier ophouden terwijl er steeds druk op stond. Ik kon niet wachten tot ik naar de wc kon gaan. Toen was ze klaar ik heb nog even beetje gekeken wat ze weg hebben gehaald en het leek op een garnaaltje., ik moest even overeind gaan zitten ivm duizeligheid en toen mocht ik eindelijk plassen. Voor het eerst in al deze tijd 4 weken lang had ik weer gele urine. Wat was ik blij , geen bloed meer heerlijk. Ik kon er weer even tegenaan. Aankleden ging redelijk. Toen ik terug kwam was het allemaal al opgeruimd en naar het lab gebracht. De gynaecoloog vroeg aan mij of ik wou gaan zitten. Ik zei dat ik liever even bleef staan, maar moest zitten van haar.
Ze zegt ik kan er een mooi verhaal van maken maar kan het helaas niet mooier maken, ze zegt ik kan met 99% zekerheid zeggen dat het BAARMOEDERHALSKANKER is. Op dat moment waren mijn moeder en ik alleen en wij moesten huilen, je gaat voor een behandeling en dan krijg je dit te horen. De grond word onder je weg geslagen , en je krijgt een dikke klap in je gezicht. De gynaecoloog kon het zien aan de kleur van de baarmoedermond die had een blauw paarse kleur, ook met de behandeling de verdoving erin merkte ze het, ze moest het maar iets aan tikken en het bloed spoot eruit. Ik moest eerst 10 dagen wachten maar ze zei we zetten er spoed achter en ik plan je volgende week gelijk in voor de uitslag. Dus ipv 10 dagen was het 5.
Toen mocht ik naar een andere kamer om daar even te wachten op een rolstoel. Mijn moeder ging de kamer uit en kwam terecht in de wachtkamer waar mijn vriend zat te wachten. Hij vroeg hoe het was gegaan, ze had alleen gezegd niet zo goed en ze wou weer graag terug naar mij.
Met rolstoel en al gingen we daar weg en we liepen richting mijn vader die zat in het restaurant. Ik zei tegen mijn moeder en mijn vriend dat ik het niet kon vertellen. Mijn vader is ook zoooo erg geschrokken maar hij zei we gaan er alles aan doen dat het goed komt. Iedereen is er erg van geschrokken in mijn omgeving. savonds kwamen mijn zusje en zwager, buurvrouw,ouders en collega nog even langs. Dat vond ik super fijn eigelijk wel.
21 Januari De uitslag
Vandaag was de dag van de belangrijke uitslag. Ik wist al wat ze ging zeggen dus ik was al beetje voorbereid. We hadden om 4 uur een afspraak.
Daar zaten we weer met z'n 3( mijn vader zit in het restaurant die bleef daar wachten)
Ze viel gelijk met de deur in huis en ze zei dat het echt BAARMOEDERHALSKANKER is. En dat ze door middel van een Mri en CT scan kunnen zien hoe ver en groot het is. Ook het stadium van de kanker konden ze dan bepalen. En of er ook nog ergens uitzaaiingen waren was er dan ook te zien mocht het zo zijn. Ze ging er spoed achter zetten en wou het volgende week al bespreken met ons, hoe nu verder.
Vandaag was de dag van de belangrijke uitslag. Ik wist al wat ze ging zeggen dus ik was al beetje voorbereid. We hadden om 4 uur een afspraak.
Daar zaten we weer met z'n 3( mijn vader zit in het restaurant die bleef daar wachten)
Ze viel gelijk met de deur in huis en ze zei dat het echt BAARMOEDERHALSKANKER is. En dat ze door middel van een Mri en CT scan kunnen zien hoe ver en groot het is. Ook het stadium van de kanker konden ze dan bepalen. En of er ook nog ergens uitzaaiingen waren was er dan ook te zien mocht het zo zijn. Ze ging er spoed achter zetten en wou het volgende week al bespreken met ons, hoe nu verder.
23 Januari De MRI en CT scan.
Ik moest mij vandaag om 11.15 melden voor de Mri scan. Toen ik daarmee klaar was, was ik nieuwsgierig naar de ct scan hoe dat in zijn werk ging. Ik had er nog geen oproep voor gehad( ik was alleen gisteren gebeld maar toen werd ik onvriendelijk te woord gestaan')
De vrouwen van de MRI zeiden dat ik morgen de CT scan had, ik wist van niks en dacht alleen maar
" morgen kan het niet want dan word mijn zusje 25 jaar"
Ze zeiden misschien als je naar het secretariaat loopt dat ze eerder plek hebben. Het was onderhand kwart over 12. Ik was best wel boos dat ik het gewoon niet wist( voor mij is zoiets belangrijk)
Ik stormde langs de wachtkamer heen waar mijn moeder en vriend op mij aan het wachten waren. Ik zei wacht even kom zo terug.
Bij het secretariaat zeiden ze dat je nuchter moest zijn( gelukkig had ik nog niks gegeten) en ik moest een uur voor de CT 1 liter water drinken. Want het moest met een volle blaas. Ik zei kan geregeld worden en zo had ik om 13.30 een afspraak voor een CT. Moest wel even voor mezelf opkomen maar dat had ik toch maar geregeld.
Voordat ze begonnen met de CT kreeg ik contrast vloeistof door het infuus in( 1x infuus) en ik had al gelijk door dat het een mooie blauwe plek zou worden. De behandeling duurde 5 minuten en toen gingen wij naar huis.
Ik moest mij vandaag om 11.15 melden voor de Mri scan. Toen ik daarmee klaar was, was ik nieuwsgierig naar de ct scan hoe dat in zijn werk ging. Ik had er nog geen oproep voor gehad( ik was alleen gisteren gebeld maar toen werd ik onvriendelijk te woord gestaan')
De vrouwen van de MRI zeiden dat ik morgen de CT scan had, ik wist van niks en dacht alleen maar
" morgen kan het niet want dan word mijn zusje 25 jaar"
Ze zeiden misschien als je naar het secretariaat loopt dat ze eerder plek hebben. Het was onderhand kwart over 12. Ik was best wel boos dat ik het gewoon niet wist( voor mij is zoiets belangrijk)
Ik stormde langs de wachtkamer heen waar mijn moeder en vriend op mij aan het wachten waren. Ik zei wacht even kom zo terug.
Bij het secretariaat zeiden ze dat je nuchter moest zijn( gelukkig had ik nog niks gegeten) en ik moest een uur voor de CT 1 liter water drinken. Want het moest met een volle blaas. Ik zei kan geregeld worden en zo had ik om 13.30 een afspraak voor een CT. Moest wel even voor mezelf opkomen maar dat had ik toch maar geregeld.
Voordat ze begonnen met de CT kreeg ik contrast vloeistof door het infuus in( 1x infuus) en ik had al gelijk door dat het een mooie blauwe plek zou worden. De behandeling duurde 5 minuten en toen gingen wij naar huis.
Woensdag 29 januari de uitslag van de MRI en CT
Vandaag kreeg ik om 13.30 de uitslag.
Mijn gynaecoloog was er niet dus kreeg een andere vrouw ( onderhand heb ik ze allemaal wel gehad)
Ze begon te vertellen dat er geen uitzaaiingen te zien zijn op de scans.( pfff last van onze schouders) en daarop volgende dat ze zei dat ze in Enschede alleen niet echt gespecialiseerd zijn in baarmoederhalskanker en dat ze dat wel waren in Groningen. Toen ik dat hoorde brak ik even.. GRONINGEN bah dacht ik dan is het dus echt.
Ik zou onder toezicht komen in groningen en worden behandeld daar. Ik kreeg een oproep ervoor.
We moesten ons later nog melden bij de casemanager oncologie en die kon mij vertellen dat ik morgen al intake had in Groningen. MORGEN AL SPANNEND.
Vandaag kreeg ik om 13.30 de uitslag.
Mijn gynaecoloog was er niet dus kreeg een andere vrouw ( onderhand heb ik ze allemaal wel gehad)
Ze begon te vertellen dat er geen uitzaaiingen te zien zijn op de scans.( pfff last van onze schouders) en daarop volgende dat ze zei dat ze in Enschede alleen niet echt gespecialiseerd zijn in baarmoederhalskanker en dat ze dat wel waren in Groningen. Toen ik dat hoorde brak ik even.. GRONINGEN bah dacht ik dan is het dus echt.
Ik zou onder toezicht komen in groningen en worden behandeld daar. Ik kreeg een oproep ervoor.
We moesten ons later nog melden bij de casemanager oncologie en die kon mij vertellen dat ik morgen al intake had in Groningen. MORGEN AL SPANNEND.
Donderdag 30 januari Umcg Groningen Intake
Ik moest mij melden om 11 uur. Wij zijn om half 8 al weg gereden zodat we er optijd waren. Ook mijn ouders en mijn vriend waren mee.
Half 10 waren wij op het ziekenhuis.
Wat is het groot vergeleken Enschede.
Ik was niet zo zenuwachtig en liet het op mij afkomen.
De gynaecoloog zei dat ze eerst een kijkoperatie gaan doen in narcose dan kunnen ze meer zien.
Ik had de hele dag afspraken staan en wij zijn rond half 4 weggereden naar huis. Om 6 uur thuis en we waren helemaal kapot. Nu was het wachten op een afspraak voor de kijkoperatie ( die doen ze alleen op maandag) ze kon vertellen dat de 3e al vol zat. Dus wij gingen er allemaal een beetje van de 10e vanuit.
Op donderdag word je gebeld als je je maandag moet melden.
Ik moest mij melden om 11 uur. Wij zijn om half 8 al weg gereden zodat we er optijd waren. Ook mijn ouders en mijn vriend waren mee.
Half 10 waren wij op het ziekenhuis.
Wat is het groot vergeleken Enschede.
Ik was niet zo zenuwachtig en liet het op mij afkomen.
De gynaecoloog zei dat ze eerst een kijkoperatie gaan doen in narcose dan kunnen ze meer zien.
Ik had de hele dag afspraken staan en wij zijn rond half 4 weggereden naar huis. Om 6 uur thuis en we waren helemaal kapot. Nu was het wachten op een afspraak voor de kijkoperatie ( die doen ze alleen op maandag) ze kon vertellen dat de 3e al vol zat. Dus wij gingen er allemaal een beetje van de 10e vanuit.
Op donderdag word je gebeld als je je maandag moet melden.
6 februari
Helaas niet gebeld door het ziekenhuis. Ik heb tegen 14.15 zelf maar even gebeld en ze zeiden dat ik er voor aankomende maandag er niet op stond. Ik dacht alleen maar kut nog weer een week extra met die rommel in mijn lichaam.
Ik begin steeds meer pijn te krijgen in mijn lies en heb het gevoel dat er iets tegen mijn lies aandrukt. Ik zeg als ik het naar het weekend nog heb bel ik even op. Maak mij er toch wel beetje ongerust over.
Helaas niet gebeld door het ziekenhuis. Ik heb tegen 14.15 zelf maar even gebeld en ze zeiden dat ik er voor aankomende maandag er niet op stond. Ik dacht alleen maar kut nog weer een week extra met die rommel in mijn lichaam.
Ik begin steeds meer pijn te krijgen in mijn lies en heb het gevoel dat er iets tegen mijn lies aandrukt. Ik zeg als ik het naar het weekend nog heb bel ik even op. Maak mij er toch wel beetje ongerust over.
10 februari
Ik heb het hele weekend mijn lies erg gevoeld, ondanks de paracetamol en ibuprofen voelde ik het nog. Ik belde naar Groningen en de dokter was er niet dus er werd een terugbelverzoek achter gelaten. Zij zou mij vandaag of morgen terugbellen.
Ik heb het hele weekend mijn lies erg gevoeld, ondanks de paracetamol en ibuprofen voelde ik het nog. Ik belde naar Groningen en de dokter was er niet dus er werd een terugbelverzoek achter gelaten. Zij zou mij vandaag of morgen terugbellen.
11 februari
Ik was nog niet gebeld en had vandaag echt een super slechte dag. Ik wou niets of niemand zien en heb mezelf echt opgesloten in huis met pyjama en deken op de bank. De spanning alles werd mij even teveel. Ik heb later nog een x weer gebeld en ze zagen geen terugbel verzoek liggen. Dus zij vroeg het nog een x aan. 5 uur en nog niet gebeld ik dacht alleen maar fijn nu zijn ze mij weer vergeten. Ik bel niet voor niks. Ik kon niet meer van de pijn de steken werden erger. 18.30 de telefoon ging en ik had de dokter aan de telefoon. Ze zei dat ze het heel druk had en ze vroeg hoe het ging. Ik zei dat het mij allemaal vandaag te veel is geworden. Ze vroeg ook of ik al wat gehoord had en ik zei nee. Oh zegt ze dan ga ik morgen erachter aan dat ze er spoed van gaan maken.
Ik was nog niet gebeld en had vandaag echt een super slechte dag. Ik wou niets of niemand zien en heb mezelf echt opgesloten in huis met pyjama en deken op de bank. De spanning alles werd mij even teveel. Ik heb later nog een x weer gebeld en ze zagen geen terugbel verzoek liggen. Dus zij vroeg het nog een x aan. 5 uur en nog niet gebeld ik dacht alleen maar fijn nu zijn ze mij weer vergeten. Ik bel niet voor niks. Ik kon niet meer van de pijn de steken werden erger. 18.30 de telefoon ging en ik had de dokter aan de telefoon. Ze zei dat ze het heel druk had en ze vroeg hoe het ging. Ik zei dat het mij allemaal vandaag te veel is geworden. Ze vroeg ook of ik al wat gehoord had en ik zei nee. Oh zegt ze dan ga ik morgen erachter aan dat ze er spoed van gaan maken.
12 februari
Vandaag heeft de maatschappelijkwerkster van het UMCG Gronningen gebeld om zich even voor te stellen. Ze zegt vanuit het ziekenhuis moeten wij contact opnemen met jonge mensen met kanker. Ik kon mijn verhaal bij haar doen en ze was erg vriendelijk. Ik zei dat ik onzeker en gestress werd van dat ik geen datum wist van de kijkoperatie. Toen zei ze ik zie hier 17 februari staan. Ze zegt maar dat durf ik niet met zekerheid te zeggen. Dan zou je morgen worden gebeld door de planning.
Vandaag heeft de maatschappelijkwerkster van het UMCG Gronningen gebeld om zich even voor te stellen. Ze zegt vanuit het ziekenhuis moeten wij contact opnemen met jonge mensen met kanker. Ik kon mijn verhaal bij haar doen en ze was erg vriendelijk. Ik zei dat ik onzeker en gestress werd van dat ik geen datum wist van de kijkoperatie. Toen zei ze ik zie hier 17 februari staan. Ze zegt maar dat durf ik niet met zekerheid te zeggen. Dan zou je morgen worden gebeld door de planning.
13 februari
Vandaag werd ik wakker met heel veel spanning in mijn buik. Ik kon niet meer wachten dus heb besloten zelf naar de planning van het UMCG te bellen. Ze konden mij vertellen dat ik er voor de 17e op sta..
Pffff wat ben ik opgelucht maar tegelijkertijd ben ik ook super zenuwachtig voor de kijkoperatie.. nu is het nog maar 4 dagen wachten..
Vandaag werd ik wakker met heel veel spanning in mijn buik. Ik kon niet meer wachten dus heb besloten zelf naar de planning van het UMCG te bellen. Ze konden mij vertellen dat ik er voor de 17e op sta..
Pffff wat ben ik opgelucht maar tegelijkertijd ben ik ook super zenuwachtig voor de kijkoperatie.. nu is het nog maar 4 dagen wachten..
17 februari de kijkoperatie
De dag van de operatie onder narcose.
Oh wat ben ik zenuwachtig bah.. Wij rijden om 6 uur 's morgens weg met zn allen in de auto.
Onderweg ben ik heel stil. Ik weet niet wat mij te wachten staat. Om 9.15 moet ik mij melden bij de dagopname. Om 10.20 ben ik pas aan de beurt en halen ze mij uit de wachtkamer. Ondertussen paar x overgegeven van de spanning bah.
Ik moet al mijn kleren in een rode koffer doen en krijg een operatie hemd aan. Dan is het moment dat ik met de verpleegkundige mee loop naar het bed. Ze praten wat met mij om mij gerust te stellen en willen alvast infuus aan leggen op de hand. Dat lukt hun helaas niet want mijn bloedvaten zijn niet goed zichtbaar. Mijn gynaecoloog komt ook nog even langs om te vragen hoe het gaat. Ze zegt we rijden je zo naar de operatiekamer.
Daar ga ik.. voor het eerst in mijn leven word ik geopereerd en onder narcose gebracht. Ik kom de kamer binnen en er staat een heel team voor mij klaar. De anesthesist brengt naar 2 pogingen mijn infuus in. En ze vragen nog een aantal dingen. En dan is het moment daar.. Ze geven mij de narcose en ik voelde mij heeeel moe worden.. Rond 11.25 wordt ik wakker op de uitslaapkamer en heb het ijskoud. Ik krijg een heerlijke warme alminium deken. Tegen 12 uur krijg ik wat te eten en mag ik naar de andere kamer. Waar mijn familie weer bij mij mag.
Daar komen mijn moeder en vriend binnen. Ik ben nog helemaal suf van de medicijnen en narcose. Maar voel wel door alles heen pijn, pijn in mijn buik.
Later komen ook mijn vader en zusje langs om te kijken hoe het gaat. Nu is het wachten op het team die mij geholpen hebben.
De verpleegkundige vragen steeds hoe het gaat en of zij wat voor mij kunnen doen. Ik heb best veel pijn en dat geef ik aan. Maar ook ik wil graag weer naar huis.
We moeten 1.5 uur rijden dus dan moet ik wel de pijn onder controle hebben.
Daar komen de dokters aan.
Ze vertellen mij dat het gelukt is om stukje weg te halen en dat de tumor tot de baarmoedermond gebleven is.. dat is wel even een opluchting om te horen. Ze willen nog even een echo maken van de lies en er moet nog bloed worden geprikt. De gynaecoloog ging volgende week dinsdag 25 februari mij bespreken in het team en daarna had ik gelijk een afspraak die ging ze inplannen. Ondertussen komt mijn zusje met een hele grote reuze ballon in een vorm van een bloem binnen.
Wat lief!
Ik heb nog een infuus in mijn hand maar daar lukt het bloed prikken niet uit. Ze hebben er zelfs nog zout bij in gespoten.. dat deed erg pijn.
Er was binnen één uur plek bij de echo maar daar moest ik heen met de rolstoel.. ik dacht alleen maar hoe ga ik dat doen met zoveel pijn..
Ik gaf dat aan en ze zeiden als je naar huis wilt moet je echt wel kunnen zitten.
Ik ben met bed en al naar de echografie gereden en heb nog een cocktail aan medicijnen gekregen. En naar de echo heb ik mij snel klaargemaakt voor vertrek. Ik dacht die medicijnen gaan zo wel werken maar dan ben ik wel lekker thuis vanavond!
De ontslagbrief werd klaar gemaakt en als er wat is kon ik altijd bellen.
De dag van de operatie onder narcose.
Oh wat ben ik zenuwachtig bah.. Wij rijden om 6 uur 's morgens weg met zn allen in de auto.
Onderweg ben ik heel stil. Ik weet niet wat mij te wachten staat. Om 9.15 moet ik mij melden bij de dagopname. Om 10.20 ben ik pas aan de beurt en halen ze mij uit de wachtkamer. Ondertussen paar x overgegeven van de spanning bah.
Ik moet al mijn kleren in een rode koffer doen en krijg een operatie hemd aan. Dan is het moment dat ik met de verpleegkundige mee loop naar het bed. Ze praten wat met mij om mij gerust te stellen en willen alvast infuus aan leggen op de hand. Dat lukt hun helaas niet want mijn bloedvaten zijn niet goed zichtbaar. Mijn gynaecoloog komt ook nog even langs om te vragen hoe het gaat. Ze zegt we rijden je zo naar de operatiekamer.
Daar ga ik.. voor het eerst in mijn leven word ik geopereerd en onder narcose gebracht. Ik kom de kamer binnen en er staat een heel team voor mij klaar. De anesthesist brengt naar 2 pogingen mijn infuus in. En ze vragen nog een aantal dingen. En dan is het moment daar.. Ze geven mij de narcose en ik voelde mij heeeel moe worden.. Rond 11.25 wordt ik wakker op de uitslaapkamer en heb het ijskoud. Ik krijg een heerlijke warme alminium deken. Tegen 12 uur krijg ik wat te eten en mag ik naar de andere kamer. Waar mijn familie weer bij mij mag.
Daar komen mijn moeder en vriend binnen. Ik ben nog helemaal suf van de medicijnen en narcose. Maar voel wel door alles heen pijn, pijn in mijn buik.
Later komen ook mijn vader en zusje langs om te kijken hoe het gaat. Nu is het wachten op het team die mij geholpen hebben.
De verpleegkundige vragen steeds hoe het gaat en of zij wat voor mij kunnen doen. Ik heb best veel pijn en dat geef ik aan. Maar ook ik wil graag weer naar huis.
We moeten 1.5 uur rijden dus dan moet ik wel de pijn onder controle hebben.
Daar komen de dokters aan.
Ze vertellen mij dat het gelukt is om stukje weg te halen en dat de tumor tot de baarmoedermond gebleven is.. dat is wel even een opluchting om te horen. Ze willen nog even een echo maken van de lies en er moet nog bloed worden geprikt. De gynaecoloog ging volgende week dinsdag 25 februari mij bespreken in het team en daarna had ik gelijk een afspraak die ging ze inplannen. Ondertussen komt mijn zusje met een hele grote reuze ballon in een vorm van een bloem binnen.
Wat lief!
Ik heb nog een infuus in mijn hand maar daar lukt het bloed prikken niet uit. Ze hebben er zelfs nog zout bij in gespoten.. dat deed erg pijn.
Er was binnen één uur plek bij de echo maar daar moest ik heen met de rolstoel.. ik dacht alleen maar hoe ga ik dat doen met zoveel pijn..
Ik gaf dat aan en ze zeiden als je naar huis wilt moet je echt wel kunnen zitten.
Ik ben met bed en al naar de echografie gereden en heb nog een cocktail aan medicijnen gekregen. En naar de echo heb ik mij snel klaargemaakt voor vertrek. Ik dacht die medicijnen gaan zo wel werken maar dan ben ik wel lekker thuis vanavond!
De ontslagbrief werd klaar gemaakt en als er wat is kon ik altijd bellen.
Dinsdag 25 februari Het behandelplan
Vandaag worden wij om 4 uur in groningen verwacht. Tot groot verdriet van mijzelf is het vanmorgen weer gaan bloeden. Bah wat ben ik daar van geschrokken. Straks maar even vragen als wij er toch zijn. Ik merk dat ik gewoon bang ben geworden door al het bloed!
Daar zitten we weer in Groningen te wachten tot wij aan de beurt zijn om het behandelplan te bespreken. Het was de vorige x best wel positief dat het alleen maar bij de baarmoedermond gebleven is. Dus heb wel klein beetje hoop dat het met een kleine operatie kan aflopen.
Het moment is daar wij mogen naar binnen.
Mijn vader wacht liever in de wachtkamer.
De gynaecoloog vraagt hoe het met mij gaat en ik breek ik zeg dat het weer is gaan bloeden en dat ik mij daar best druk om maak. Ze gaat straks even kijken zegt ze het kan het korstje zijn die loslaat.
Dan begint ze te vertellen. Ze heeft het over een operatie, bij de operatie gaan mijn lyfelklieren in mijn bekken eruit. Ze zegt gelijk dat doen we meestal. Dan gaat ze verder dat ze 2 opties heeft en optie 1 is baarmoeder besparend. Maar daar komt het.. Er moet de dag dat ik word geopereerd een patholoog bij mijn operatie zijn omdat ze mijn lymeklieren eruit gaan halen. Ze worden stuk voor stuk nagekeken en als er ook maar iets van uitzaaiingen zijn dan stoppen ze met de operatie en krijg ik eerst bestraling. Ook zegt ze mochten de lymfeklieren goed zijn gaan we door met de operatie en gaan we een nieuwe baarmoedermond maken. Door een stukje van de schede aan een snijrand vast te maken. Als de snijrand niet schoon is dan word er tijdens de operatie besloten dat mijn baarmoeder er helemaal uitgaat. Zoooo dat is een klap in mijn gezicht.... alle hoop die ik een beetje had omdat het tot mijn baarmoedermond gebleven was die is er nu in één keer helemaal uitgeslagen. Ik heb gekeken of ze wel het goede dossier had. Maar er stond echt mijn naam.
Ze gaat nog even kijken hoe het met de wond is. En ze zegt dat de wond er goed uitziet en dat het bloed met het korstje te maken heeft. Op dat moment halen wij mijn vader uit de wachtkamer zodat hij het ook hoort zonder dat wij het moeten uitleggen want dan vergeet je toch de helft. Wij zitten allemaal met verbazing naar elkaar te kijken en snappen niet dat wij het zo anders hadden begrepen de vorige keer.
Dan lopen wij naar de auto en onderweg naar de auto zijn we allemaal stil.. éénmaal in de auto breek ik. Ik zeg hoe kan dit was ik te positief? Was ik te hoopvol? Ik begrijp het niet. Ondertussen mijn zusje gebeld ik kon het woord niet voeren want ik was intens verdrietig bah.. De hele weg van groningen naar huis 1.5 uur lang heb ik gehuild gehuild gehuild.
Vol verbazing en vol vragen in mijn hoofd of ik het allemaal te positief heb gezien. Maar nee iedereen heeft het zo ervaren die het 17 februari hoorde en nu.
Wij zouden snel een oproep krijgen voor eventuele eicellen in te laten vriezen. Mocht het nodig zijn.
Vandaag worden wij om 4 uur in groningen verwacht. Tot groot verdriet van mijzelf is het vanmorgen weer gaan bloeden. Bah wat ben ik daar van geschrokken. Straks maar even vragen als wij er toch zijn. Ik merk dat ik gewoon bang ben geworden door al het bloed!
Daar zitten we weer in Groningen te wachten tot wij aan de beurt zijn om het behandelplan te bespreken. Het was de vorige x best wel positief dat het alleen maar bij de baarmoedermond gebleven is. Dus heb wel klein beetje hoop dat het met een kleine operatie kan aflopen.
Het moment is daar wij mogen naar binnen.
Mijn vader wacht liever in de wachtkamer.
De gynaecoloog vraagt hoe het met mij gaat en ik breek ik zeg dat het weer is gaan bloeden en dat ik mij daar best druk om maak. Ze gaat straks even kijken zegt ze het kan het korstje zijn die loslaat.
Dan begint ze te vertellen. Ze heeft het over een operatie, bij de operatie gaan mijn lyfelklieren in mijn bekken eruit. Ze zegt gelijk dat doen we meestal. Dan gaat ze verder dat ze 2 opties heeft en optie 1 is baarmoeder besparend. Maar daar komt het.. Er moet de dag dat ik word geopereerd een patholoog bij mijn operatie zijn omdat ze mijn lymeklieren eruit gaan halen. Ze worden stuk voor stuk nagekeken en als er ook maar iets van uitzaaiingen zijn dan stoppen ze met de operatie en krijg ik eerst bestraling. Ook zegt ze mochten de lymfeklieren goed zijn gaan we door met de operatie en gaan we een nieuwe baarmoedermond maken. Door een stukje van de schede aan een snijrand vast te maken. Als de snijrand niet schoon is dan word er tijdens de operatie besloten dat mijn baarmoeder er helemaal uitgaat. Zoooo dat is een klap in mijn gezicht.... alle hoop die ik een beetje had omdat het tot mijn baarmoedermond gebleven was die is er nu in één keer helemaal uitgeslagen. Ik heb gekeken of ze wel het goede dossier had. Maar er stond echt mijn naam.
Ze gaat nog even kijken hoe het met de wond is. En ze zegt dat de wond er goed uitziet en dat het bloed met het korstje te maken heeft. Op dat moment halen wij mijn vader uit de wachtkamer zodat hij het ook hoort zonder dat wij het moeten uitleggen want dan vergeet je toch de helft. Wij zitten allemaal met verbazing naar elkaar te kijken en snappen niet dat wij het zo anders hadden begrepen de vorige keer.
Dan lopen wij naar de auto en onderweg naar de auto zijn we allemaal stil.. éénmaal in de auto breek ik. Ik zeg hoe kan dit was ik te positief? Was ik te hoopvol? Ik begrijp het niet. Ondertussen mijn zusje gebeld ik kon het woord niet voeren want ik was intens verdrietig bah.. De hele weg van groningen naar huis 1.5 uur lang heb ik gehuild gehuild gehuild.
Vol verbazing en vol vragen in mijn hoofd of ik het allemaal te positief heb gezien. Maar nee iedereen heeft het zo ervaren die het 17 februari hoorde en nu.
Wij zouden snel een oproep krijgen voor eventuele eicellen in te laten vriezen. Mocht het nodig zijn.
Vrijdag 28 februari voor het eerst goed en positief nieuws dit jaar.
Mijn huidige contract liep in April af en ik maakt mij daar eigelijk wel veel zorgen om omdat ik het erg naar mijn zin heb op het werk. Ik kreeg een mail met de naam contractwijziging. Ik dacht okee dit kan er ook nog wel bij. En ik open de mail en ik lees. Dat mijn contract van bepaalde tijd naar onbepaalde tijd is gegaan.
Yesssssssss IK HEB EEN VAST CONTRACT GEKREGEN OP MIJN WERK.
Zo blij ben ik er mee yes yes yes.. dit heeft mij even heel goed gedaan. Mijn leidinggevende zei ook dat ik niet voor deze ziekte heb gekozen. En dat vond ik super lieve woorden.
Ik merkte echt aan mijzelf dat ik echt even goed nieuws nodig had. Want wat ik deze week gehoord heb is mij echt even teveel geworden.
Mijn huidige contract liep in April af en ik maakt mij daar eigelijk wel veel zorgen om omdat ik het erg naar mijn zin heb op het werk. Ik kreeg een mail met de naam contractwijziging. Ik dacht okee dit kan er ook nog wel bij. En ik open de mail en ik lees. Dat mijn contract van bepaalde tijd naar onbepaalde tijd is gegaan.
Yesssssssss IK HEB EEN VAST CONTRACT GEKREGEN OP MIJN WERK.
Zo blij ben ik er mee yes yes yes.. dit heeft mij even heel goed gedaan. Mijn leidinggevende zei ook dat ik niet voor deze ziekte heb gekozen. En dat vond ik super lieve woorden.
Ik merkte echt aan mijzelf dat ik echt even goed nieuws nodig had. Want wat ik deze week gehoord heb is mij echt even teveel geworden.
Maandag 2 maart gesprek met voorplantingsgeneeskunde
Okee daar gaan wij weer. Dit keer gaan wij met z'n 2 richting Groningen.
Om half 2 hebben wij een afspraak.
Het was een beetje allemaal wazig en onduidelijk vonden wij allebei. Want veel dingen wisten wij al.
Eitjes invriezen kan alleen als er word gekozen voor een draagmoeder ( dat ga ik niet doen) want ik zou het dan nooit kunnen voelen schoppen enzo. Het enigste wat wij nog niet wisten was dat als er bestraling bij kwam kijken. De baarmoeder het dan niet meer deed. Dan was die grof gezegd kapot.
Nu is het wachten op een oproep voor de operatie.. laat het aub snel de dag zijn dat die rommel uit mijn lichaam gaat.
19 Maart is de dag van de operatie spannend
12 Maart
Er was bij de intake toen afgesproken dat ik de donderdag voor de operatie gebeld word door het ziekenhuis. Dit om het één en ander te bespreken.
Ik ging die middag met mijn moeder en zusje lunchen in de stad en daarna nog even naar een paar winkels. Toen wij de 1e winkel uitliepen kreeg ik telefoon. Ik vind het allemaal super spannend en ook dit is spannend ivm het corona virus wat nu een beetje begonnen is.
De vrouw aan de telefoon zegt dat ik er al voor aanstaande woensdag erop sta en ik moet mij om 07.45 melden in Groningen.. WHAAAAAAAAAAAA woensdag dat is een dag eerder dan gepland. Ik zou morgen nog worden gebeld door de verpleegkundige die gaat mij dingen uitleggen. Ik hang op en ik word helemaal wit. Een dag eerder dan gepland word ik geopereerd. Iedereen is er even helemaal stil van en wij lopen als kip zonder kop verder naar de volgende winkel. Daar liepen wij ook snel weer uit want wij waren helemaal in shock. Iedereen die donderdags meeging als steun naar het ziekenhuis had het geregeld met het werk, dus ze moesten even het één en ander regelen.
Er was bij de intake toen afgesproken dat ik de donderdag voor de operatie gebeld word door het ziekenhuis. Dit om het één en ander te bespreken.
Ik ging die middag met mijn moeder en zusje lunchen in de stad en daarna nog even naar een paar winkels. Toen wij de 1e winkel uitliepen kreeg ik telefoon. Ik vind het allemaal super spannend en ook dit is spannend ivm het corona virus wat nu een beetje begonnen is.
De vrouw aan de telefoon zegt dat ik er al voor aanstaande woensdag erop sta en ik moet mij om 07.45 melden in Groningen.. WHAAAAAAAAAAAA woensdag dat is een dag eerder dan gepland. Ik zou morgen nog worden gebeld door de verpleegkundige die gaat mij dingen uitleggen. Ik hang op en ik word helemaal wit. Een dag eerder dan gepland word ik geopereerd. Iedereen is er even helemaal stil van en wij lopen als kip zonder kop verder naar de volgende winkel. Daar liepen wij ook snel weer uit want wij waren helemaal in shock. Iedereen die donderdags meeging als steun naar het ziekenhuis had het geregeld met het werk, dus ze moesten even het één en ander regelen.
13 Maart Gesprek verpleegkundige
De verpleegkundige belt en ik kon vragen stellen ivm de operatie en zij kon mij dingen vertellen hoe en wat. Ze zei wel dat ik nu goed moest oppassen dat ik niet ziek moest worden dus eigelijk moest ik mij een beetje "opsluiten". Hier heb ik ook maar gehoor aangegeven omdat ik niet kan permiteren dat ik ziek word en de operatie moet worden uitgesteld. Ik heb zoveel mogelijk mensen op afstand gehouden. Dat was best moeilijk voor mij, vooral omdat je ze toch nodig hebt en het fijn is voor afleiding.
De verpleegkundige belt en ik kon vragen stellen ivm de operatie en zij kon mij dingen vertellen hoe en wat. Ze zei wel dat ik nu goed moest oppassen dat ik niet ziek moest worden dus eigelijk moest ik mij een beetje "opsluiten". Hier heb ik ook maar gehoor aangegeven omdat ik niet kan permiteren dat ik ziek word en de operatie moet worden uitgesteld. Ik heb zoveel mogelijk mensen op afstand gehouden. Dat was best moeilijk voor mij, vooral omdat je ze toch nodig hebt en het fijn is voor afleiding.
16 maart Het Coronavirus gooit hopelijk geen roet in het eten.
Vandaag heb ik het ziekenhuis gebeld omdat ik mij echt zorgen begin te maken over of mijn operatie wel doorgaat of niet.
Ik kreeg een vrouw aan de telefoon en ze zei vandaag of morgen word je gebeld en dan hoor je of de operatie doorgaat of niet. Ook benadrukte zij dat alleen spoed operaties en levensbedreigende doorgaan( in mijn hoofd had ik allebei en spoed en levensbedreigend). Dit waren weer angstige uren en dagen ( ik merk dat ik super zenuwachtig ben en bang)
17 maart
Om 10.00 uur krijg ik eindelijk het verlossende woord. De operatie morgen gaat door. Ik ben opgelucht, maar tegelijkertijd ook bang voor wat er komen gaat. Ik word door 3 verschillende afdelingen gebeld of ik ziek ben, hoest of verkouden. Dit allemaal ivm het coronavirus. Maar ik voel mij goed ben alleen super zenuwachtig neurveus en bang.
Ondertussen doe ik de laatste dingen in huis en maak ik alles schoon en fris ( ik zal na de operatie toch niks mogen en kunnen).
De spullen staan allemaal klaar in de koffer. Wij gaan optijd naar bed. Want om 5/5.15uur worden wij morgen opgehaald door mijn ouders en zusje.
Om 10.00 uur krijg ik eindelijk het verlossende woord. De operatie morgen gaat door. Ik ben opgelucht, maar tegelijkertijd ook bang voor wat er komen gaat. Ik word door 3 verschillende afdelingen gebeld of ik ziek ben, hoest of verkouden. Dit allemaal ivm het coronavirus. Maar ik voel mij goed ben alleen super zenuwachtig neurveus en bang.
Ondertussen doe ik de laatste dingen in huis en maak ik alles schoon en fris ( ik zal na de operatie toch niks mogen en kunnen).
De spullen staan allemaal klaar in de koffer. Wij gaan optijd naar bed. Want om 5/5.15uur worden wij morgen opgehaald door mijn ouders en zusje.
18 Maart De dag van de operatie.
Om 05.00 uur zijn mijn ouders en zusje er om ons op te halen. De auto zit helemaal vol. Mijn moeder en mijn vriend blijven sowieso alle dagen in het familiehuis bij het ziekenhuis. Mijn vader rijd elke dag op en neer dit ivm de hond van hun. Mijn zusje blijft ook 2 nachten slapen in totaal. Ik vind het super fijn dat ze allemaal dichtbij zijn.
In de auto ben ik verdrietig en stil. Ik ben super zenuwachtig en bang. Bang hoe ik wakker word met of zonder baarmoeder en of ze überhaupt door kunnen gaan ivm lymfeklieren ( als het daarin zit dan moeten de artsen de operatie stoppen)
Wij zijn aangekomen bij het ziekenhuis, ik moet mij aanmelden en omdat het nog zo vroeg is moest ik even wachten. Ik zit er echt even helemaal doorheen.
Tegen kwart over 7 half 8 lopen mijn vriend en mijn moeder en ik naar boven naar de afdeling, hier worden wij in de wachtkamer neergezet en moeten wachten.
Om 07.45 moest ik mij melden ondertussen is het al 08.15 voordat er iemand bij ons is geweest. Dan komt er een verpleegster binnen met mondkapje op( ze verteld dat ze die op moet hebben omdat ze in een besmet gebied is geweest ) ik denk oke fijn en met jou ga ik vandaag optrekken. Ze zegt tegen mij dat er maar 1 persoon per dag bij mij op de afdeling mag dit ivm coronavirus 😥. Ik kijk naar mijn vriend en moeder. Nu moet ik tussen hun gaan kiezen. Ik denk nee dat kan ik niet en ik doe het niet. Ik zeg tegen ze dat ik nu wel afscheid neem en dat ik het alleen ga doen. Ik ga met de verpleegster mee en mijn familie gaat weg.
Ik moet een paar vragen beantwoorden en dan word ik naar mijn kamer voor de aankomende dagen gebracht. Ze zegt dat ik om 10.40 word geopereerd.
Ik kom de kamer binnen en daar liggen 2 vrouwen. Ik kan rustig mijn koffer uitpakken en ik kreeg een bekertje om in te plassen( lekker handig ik had net geplast) Ondertussen raak ik een beetje aan de praat met de 2 dames en ze vragen waarom ik hier ben. Ze schrikken als ze horen dat ik baarmoederhalskanker heb. Ze zijn geïnteresseerd en vragen mij dingen( ik vertel het en heb het gevoel dat het mij oplucht en dat ik minder zenuwachtig begin te worden)
Tegen 09.00 uur komen er mensen binnen die bloed willen prikken. Ik denk kom maar op heb al zo vaak die spuit in mijn arm gehad. Zo dat is ook klaar. Ik ga weer lekker verder met lezen. Om 09.10 komt de verpleegkundige binnen en ze zegt je moet je snel omkleden want je word verwacht beneden in de OK.
Oooooh fuck dit zag ik niet aankomen dat ik eerder word geholpen.
Tegen 09.20 word ik met bed en al naar beneden gereden. Daar lig ik dan in een blauw operatiejasje en ontzettend verdrietig en bang. Er word een infuus aangelegd aan mijn rechterhand. Dan word ik opgehaald en ik word met bed en al naar de operatiekamer gereden. Ik kom binnen en daar staan ongeveer 9 mensen op mij te wachten. Hier ontmoet ik ook voor het eerst mijn nieuwe gynaecoloog. Ik krijg voor de epidiraal een slangetje in mijn rug en die word gezet met behulp van een ruggenprik ( gvd wat doet dat pijn) omdat ik nog maar 28 jaar ben, staat er iemand voor mij want jonge mensen kunnen hier heel slecht van worden. Ik voel mij opeens heeeeeeel slecht. Heb het bloedheet,koude rillingen,zweten en dan ook nog eens zenuwachtig.
Het slangetje zit erin ( wat een raar gevoel) en ik moet gaan liggen op de tafel. Ik denk alleen maar wanneer komt die narcose want ben er wel klaar mee. Dan komen alle doktoren om mij heen staan, ze vragen aan mij mijn geboortedatum, naam en waarom ik hier ben. Ze zien aan mij dat het moment dat ik zeg dat ik baarmoederhalskanker heb en zo snel mogelijk het eruit wil hebben dat ik breek, ze zegt huil maar niet we gaan zo beginnen. De arts bespreekt met het team nog een aantal dingen en ze zegt tegen mij, rond 14.00 uur zijn wij klaar. Ik kon nog net zien dat het 10.00 uur was. Ik krijg een kapje op mijn mond en ze zeggen slaap lekker. Ik zeg tegen ze doe jullie best ( ze moeten lachen).
Om 16.30 word ik wakker op de uitslaapkamer en ik kijk in het rond en kijk nog eens naar de klok HALF 5. Op dat moment komt de anesthesist bij mij om te vertellen dat de operatie goed gegaan is. En ze verteld mij dat ik mijn baarmoeder nog heb🎉.
Ik ben blij en opgelucht. Ik bedank ze 100 x en ze vraagt of ik even wil bellen. Ik bel naar mijn vader en ze schrikken volgens mij dat ze mij aan de telefoon hebben. Ze zijn allemaal in het appartement bij elkaar en zijn allemaal super opgelucht. Ik zeg dat ik zometeen terug naar de kamer ga en ik vraag of mijn moeder langs wil komen.
Om 16.45 word ik naar mijn kamer gebracht en 1 dame is naar huis en de andere is er nog. En ik heb een nieuwe buurvrouw. De vrouw die er vanmorgen lag vroeg hoe het gegaan was en ik zeg dat ik mijn baarmoeder nog heb en ze is blij. Ik doe mijn telefoon aan en ik zie 53 nieuwe berichten. Allemaal mensen die mij succes enzo wensen. Ik heb toch 7 uur beneden op de operatietafel gelegen.
Om 05.00 uur zijn mijn ouders en zusje er om ons op te halen. De auto zit helemaal vol. Mijn moeder en mijn vriend blijven sowieso alle dagen in het familiehuis bij het ziekenhuis. Mijn vader rijd elke dag op en neer dit ivm de hond van hun. Mijn zusje blijft ook 2 nachten slapen in totaal. Ik vind het super fijn dat ze allemaal dichtbij zijn.
In de auto ben ik verdrietig en stil. Ik ben super zenuwachtig en bang. Bang hoe ik wakker word met of zonder baarmoeder en of ze überhaupt door kunnen gaan ivm lymfeklieren ( als het daarin zit dan moeten de artsen de operatie stoppen)
Wij zijn aangekomen bij het ziekenhuis, ik moet mij aanmelden en omdat het nog zo vroeg is moest ik even wachten. Ik zit er echt even helemaal doorheen.
Tegen kwart over 7 half 8 lopen mijn vriend en mijn moeder en ik naar boven naar de afdeling, hier worden wij in de wachtkamer neergezet en moeten wachten.
Om 07.45 moest ik mij melden ondertussen is het al 08.15 voordat er iemand bij ons is geweest. Dan komt er een verpleegster binnen met mondkapje op( ze verteld dat ze die op moet hebben omdat ze in een besmet gebied is geweest ) ik denk oke fijn en met jou ga ik vandaag optrekken. Ze zegt tegen mij dat er maar 1 persoon per dag bij mij op de afdeling mag dit ivm coronavirus 😥. Ik kijk naar mijn vriend en moeder. Nu moet ik tussen hun gaan kiezen. Ik denk nee dat kan ik niet en ik doe het niet. Ik zeg tegen ze dat ik nu wel afscheid neem en dat ik het alleen ga doen. Ik ga met de verpleegster mee en mijn familie gaat weg.
Ik moet een paar vragen beantwoorden en dan word ik naar mijn kamer voor de aankomende dagen gebracht. Ze zegt dat ik om 10.40 word geopereerd.
Ik kom de kamer binnen en daar liggen 2 vrouwen. Ik kan rustig mijn koffer uitpakken en ik kreeg een bekertje om in te plassen( lekker handig ik had net geplast) Ondertussen raak ik een beetje aan de praat met de 2 dames en ze vragen waarom ik hier ben. Ze schrikken als ze horen dat ik baarmoederhalskanker heb. Ze zijn geïnteresseerd en vragen mij dingen( ik vertel het en heb het gevoel dat het mij oplucht en dat ik minder zenuwachtig begin te worden)
Tegen 09.00 uur komen er mensen binnen die bloed willen prikken. Ik denk kom maar op heb al zo vaak die spuit in mijn arm gehad. Zo dat is ook klaar. Ik ga weer lekker verder met lezen. Om 09.10 komt de verpleegkundige binnen en ze zegt je moet je snel omkleden want je word verwacht beneden in de OK.
Oooooh fuck dit zag ik niet aankomen dat ik eerder word geholpen.
Tegen 09.20 word ik met bed en al naar beneden gereden. Daar lig ik dan in een blauw operatiejasje en ontzettend verdrietig en bang. Er word een infuus aangelegd aan mijn rechterhand. Dan word ik opgehaald en ik word met bed en al naar de operatiekamer gereden. Ik kom binnen en daar staan ongeveer 9 mensen op mij te wachten. Hier ontmoet ik ook voor het eerst mijn nieuwe gynaecoloog. Ik krijg voor de epidiraal een slangetje in mijn rug en die word gezet met behulp van een ruggenprik ( gvd wat doet dat pijn) omdat ik nog maar 28 jaar ben, staat er iemand voor mij want jonge mensen kunnen hier heel slecht van worden. Ik voel mij opeens heeeeeeel slecht. Heb het bloedheet,koude rillingen,zweten en dan ook nog eens zenuwachtig.
Het slangetje zit erin ( wat een raar gevoel) en ik moet gaan liggen op de tafel. Ik denk alleen maar wanneer komt die narcose want ben er wel klaar mee. Dan komen alle doktoren om mij heen staan, ze vragen aan mij mijn geboortedatum, naam en waarom ik hier ben. Ze zien aan mij dat het moment dat ik zeg dat ik baarmoederhalskanker heb en zo snel mogelijk het eruit wil hebben dat ik breek, ze zegt huil maar niet we gaan zo beginnen. De arts bespreekt met het team nog een aantal dingen en ze zegt tegen mij, rond 14.00 uur zijn wij klaar. Ik kon nog net zien dat het 10.00 uur was. Ik krijg een kapje op mijn mond en ze zeggen slaap lekker. Ik zeg tegen ze doe jullie best ( ze moeten lachen).
Om 16.30 word ik wakker op de uitslaapkamer en ik kijk in het rond en kijk nog eens naar de klok HALF 5. Op dat moment komt de anesthesist bij mij om te vertellen dat de operatie goed gegaan is. En ze verteld mij dat ik mijn baarmoeder nog heb🎉.
Ik ben blij en opgelucht. Ik bedank ze 100 x en ze vraagt of ik even wil bellen. Ik bel naar mijn vader en ze schrikken volgens mij dat ze mij aan de telefoon hebben. Ze zijn allemaal in het appartement bij elkaar en zijn allemaal super opgelucht. Ik zeg dat ik zometeen terug naar de kamer ga en ik vraag of mijn moeder langs wil komen.
Om 16.45 word ik naar mijn kamer gebracht en 1 dame is naar huis en de andere is er nog. En ik heb een nieuwe buurvrouw. De vrouw die er vanmorgen lag vroeg hoe het gegaan was en ik zeg dat ik mijn baarmoeder nog heb en ze is blij. Ik doe mijn telefoon aan en ik zie 53 nieuwe berichten. Allemaal mensen die mij succes enzo wensen. Ik heb toch 7 uur beneden op de operatietafel gelegen.
Ik ben blij dat ik weer op de kamer ben en dat elk moment mijn moeder bij mij kan zijn.
Dan komt mijn moeder binnen. Ik zie dat ze schrikt hoe ik eruit zie..ik heb ondertussen 2 infussen in beide handen, spierwit en opgelucht. Wij huilen van blijdschap. Ze zegt dat het een verschrikkelijke lange dag was om te wachten. Voor de rest zit ze lekker bij mij en ik ben blij dat zij er is. Ik heb geen honger en ik hoef gelukkig ook niks te eten van de verpleging.
Om 8 uur is het bezoek uur voorbij en gaat mijn moeder helaas weer weg.
Van de narcose heb ik verschrikkelijke jeuk en ik krab alles kapot. Alles jeukt ik word gek.
Opeens krijg ik het bloed heet en ik kan mij niet bewegen met die wond maar ik voel mij zooo niet lekker. Ik vraag een dunnere deken want ik lig te zweten in het bed. Rond 22.00 uur begin ik mij opeens dood ziek te voelen en ik ben super erg aan het overgeven. Ik krijg medicijnen door het infuus voor de misselijkheid en gelukkig helpen die redelijk snel. Ik ben super moe dus ik ga proberen wat te slapen.
Dan komt mijn moeder binnen. Ik zie dat ze schrikt hoe ik eruit zie..ik heb ondertussen 2 infussen in beide handen, spierwit en opgelucht. Wij huilen van blijdschap. Ze zegt dat het een verschrikkelijke lange dag was om te wachten. Voor de rest zit ze lekker bij mij en ik ben blij dat zij er is. Ik heb geen honger en ik hoef gelukkig ook niks te eten van de verpleging.
Om 8 uur is het bezoek uur voorbij en gaat mijn moeder helaas weer weg.
Van de narcose heb ik verschrikkelijke jeuk en ik krab alles kapot. Alles jeukt ik word gek.
Opeens krijg ik het bloed heet en ik kan mij niet bewegen met die wond maar ik voel mij zooo niet lekker. Ik vraag een dunnere deken want ik lig te zweten in het bed. Rond 22.00 uur begin ik mij opeens dood ziek te voelen en ik ben super erg aan het overgeven. Ik krijg medicijnen door het infuus voor de misselijkheid en gelukkig helpen die redelijk snel. Ik ben super moe dus ik ga proberen wat te slapen.
19 maart
Ik heb elk uur van de klok gezien. De verpleging komt om 06.30 binnen voor de medicijnen en ze zegt je zult wel blij zijn dat het ochtend is. Ik zeg ja ik ben veel te druk in mijn hoofd om te slapen. Mijn 2 kamergenoten worden zo geopereerd dus heb ik de kamer even voor mezelf en kan ik rustig even slapen. Er word weer bloed geprikt en continu word ik gecontroleerd mijn hartslag, bloeddruk en temperatuur. Ik val steeds iets in slaap.
Tegen 3 uur is het weer spreekuur en vandaag komt mijn vriend langs. Ik vind het fijn dat hij er is en ik zeg tegen hem dat ik iedereen zo mis. Hij zegt iedereen mist jou ook en baalt ook van de strenge eisen van het ziekenhuis. Ik kan uit het raam kijken en ik dacht dat ik mijn moeder en zusje zag lopen, dat leek op hun. Ze vroegen waar ik op uit keek en voor ik het wist stonden ze beneden en ik boven voor het raam. Ik kon ze gewoon even zien en zwaaien oooh wat was ik opgelucht maar tegelijkertijd ook super verdrietig omdat ik ze vast wil houden.
Mijn vriend vraagt aan de verpleging of wij even naar buiten mogen voor een frisse neus en omdat ik lenzen heb word ik gek van die droge lucht, die in het ziekenhuis hangt. Ik mag even naar buiten gelukkig. Ik word even klaargemaakt om naar beneden te gaan. En wij gaan met rolstoel naar beneden. Ik kom de lift uit op de begane grond en ik zie door de glazen deuren mijn familie. Ik word helemaal emotioneel omdat ik ze zo onzettend mis. Wij gaan even met z'n allen naar buiten, even frisse lucht.. Oh wat ben ik blij dat ik ze even gezien heb. Dan moeten we afscheid nemen en ik zeg tegen ze dat ik van ze houd en zodra ik weer kan en mag ik weer naar beneden kom. Wij komen weer terug op de kamer en de warme maaltijd staat klaar. Ik kreeg wat erover was. En was doperwten met aardappelpuree en kipje.
Ik had er niet zoveel zin in dus heb alleen de aardappelpuree opgegeten. Om 20.00 uur moest mijn vriend weer weg helaas. Ik heb geen gevoel in mijn benen en ik voel niks als ik naar de wc moet. Dus ik ben heel bang dat ik straks wakker word en het is mij mis gegaan in bed. Mijn vriend geeft het door aan de verpleging en ook vraagt hij een familie gesprek aan omdat wij toch wel graag willen weten hoe en wat met de operatie. Want we horen maar niks.
Rond 20.30 begin ik opeens een hele pijnlijke buik te krijgen en ik word geholpen uit bed naar de wc. En ik ben opeens onzettend aan de diaree, ik voel mij helemaal niet goed. Om 22.15 kom ik eindelijk van de wc af en heb ik een super pijnlijke buik. Ik ben bang voor wat de nacht gaat brengen. Wonder boven wonder gaat het goed. En ik val rustig in slaap.
Ik heb elk uur van de klok gezien. De verpleging komt om 06.30 binnen voor de medicijnen en ze zegt je zult wel blij zijn dat het ochtend is. Ik zeg ja ik ben veel te druk in mijn hoofd om te slapen. Mijn 2 kamergenoten worden zo geopereerd dus heb ik de kamer even voor mezelf en kan ik rustig even slapen. Er word weer bloed geprikt en continu word ik gecontroleerd mijn hartslag, bloeddruk en temperatuur. Ik val steeds iets in slaap.
Tegen 3 uur is het weer spreekuur en vandaag komt mijn vriend langs. Ik vind het fijn dat hij er is en ik zeg tegen hem dat ik iedereen zo mis. Hij zegt iedereen mist jou ook en baalt ook van de strenge eisen van het ziekenhuis. Ik kan uit het raam kijken en ik dacht dat ik mijn moeder en zusje zag lopen, dat leek op hun. Ze vroegen waar ik op uit keek en voor ik het wist stonden ze beneden en ik boven voor het raam. Ik kon ze gewoon even zien en zwaaien oooh wat was ik opgelucht maar tegelijkertijd ook super verdrietig omdat ik ze vast wil houden.
Mijn vriend vraagt aan de verpleging of wij even naar buiten mogen voor een frisse neus en omdat ik lenzen heb word ik gek van die droge lucht, die in het ziekenhuis hangt. Ik mag even naar buiten gelukkig. Ik word even klaargemaakt om naar beneden te gaan. En wij gaan met rolstoel naar beneden. Ik kom de lift uit op de begane grond en ik zie door de glazen deuren mijn familie. Ik word helemaal emotioneel omdat ik ze zo onzettend mis. Wij gaan even met z'n allen naar buiten, even frisse lucht.. Oh wat ben ik blij dat ik ze even gezien heb. Dan moeten we afscheid nemen en ik zeg tegen ze dat ik van ze houd en zodra ik weer kan en mag ik weer naar beneden kom. Wij komen weer terug op de kamer en de warme maaltijd staat klaar. Ik kreeg wat erover was. En was doperwten met aardappelpuree en kipje.
Ik had er niet zoveel zin in dus heb alleen de aardappelpuree opgegeten. Om 20.00 uur moest mijn vriend weer weg helaas. Ik heb geen gevoel in mijn benen en ik voel niks als ik naar de wc moet. Dus ik ben heel bang dat ik straks wakker word en het is mij mis gegaan in bed. Mijn vriend geeft het door aan de verpleging en ook vraagt hij een familie gesprek aan omdat wij toch wel graag willen weten hoe en wat met de operatie. Want we horen maar niks.
Rond 20.30 begin ik opeens een hele pijnlijke buik te krijgen en ik word geholpen uit bed naar de wc. En ik ben opeens onzettend aan de diaree, ik voel mij helemaal niet goed. Om 22.15 kom ik eindelijk van de wc af en heb ik een super pijnlijke buik. Ik ben bang voor wat de nacht gaat brengen. Wonder boven wonder gaat het goed. En ik val rustig in slaap.
20 Maart
Ik word om 06.30 wakker door de verpleegkundigen die veel lawaai hebben. Maar gelukkig heb ik wel redelijk geslapen.
Er komt naar het ontbijt een verpleegster om mij te wassen en ook ook mijn pleister gaat van de wond af. Ik zie voor het eerst mijn wond. Ik schrik want het is echt wel groot.
Ik heb het de hele tijd ijskoud en heb het idee dat mijn bed op de tocht staat. Dat zeg ik ook tegen de verpleging. Ik voel mij voor de rest redelijk. Vandaag word er 2 x over bloed geprikt omdat mijn ijzer aan de lage kant is. Tegen 3 uur komt vandaag gezellig mijn moeder langs😘 . Mijn vriend heeft om 5 uur een afspraak gepland met de dokter. Wij weten eigelijk nog steeds niks wat er gedaan is en of de tumor weg is. Wij willen daar wel graag duidelijkheid over.
Ik heb opeens mijn hele dekbed onder het wondvocht. En ik meld het bij de verpleegkundige en ze gaat het overleggen met de dokter. Ik krijg te horen dat ik vanaf nu nuchter moet blijven. Dan komt de verpleegkundige binnen en ze zegt dat de dokter zo even komt kijken. Er gaat half uurtje over heen en de dokter komt binnen. Het gordijn gaat dicht en ze gaat kijken naar de wond. Ze zegt dat in het slechtste geval ik weer naar de OK moet om het opnieuw te gaan hechten. Ik barst in huilen uit.
Ik wil niet nog weer onder narcose, niet nog een x weer geopereerd worden. Er komt nog een dokter bij kijken en die gaat er met een wattestaafje in om te voelen waar de wond niet heel goed dicht zit. Dit doet erg pijn ondanks dat ik niet heel veel gevoel heb in mijn buik.
Er word afgesproken dat ik vanavond met infuuszakken op mijn buik moet slapen om zo tegendruk te geven. Dus ik hoef gelukkig niet naar de OK. Ook gaf ik weer aan dat ik gewoon op de tocht lig, dus mijn bed gaat naar de overkant van de kamer. Ik ben helemaal kapot van verdriet,spanning en ik wil gewoon dat het normaal gaat. Die nacht moet ik een paar keer naar de toilet en iedere keer kijk ik naar hoe mijn dekbed eruit ziet.
Er komt naar het ontbijt een verpleegster om mij te wassen en ook ook mijn pleister gaat van de wond af. Ik zie voor het eerst mijn wond. Ik schrik want het is echt wel groot.
Ik heb het de hele tijd ijskoud en heb het idee dat mijn bed op de tocht staat. Dat zeg ik ook tegen de verpleging. Ik voel mij voor de rest redelijk. Vandaag word er 2 x over bloed geprikt omdat mijn ijzer aan de lage kant is. Tegen 3 uur komt vandaag gezellig mijn moeder langs😘 . Mijn vriend heeft om 5 uur een afspraak gepland met de dokter. Wij weten eigelijk nog steeds niks wat er gedaan is en of de tumor weg is. Wij willen daar wel graag duidelijkheid over.
Ik heb opeens mijn hele dekbed onder het wondvocht. En ik meld het bij de verpleegkundige en ze gaat het overleggen met de dokter. Ik krijg te horen dat ik vanaf nu nuchter moet blijven. Dan komt de verpleegkundige binnen en ze zegt dat de dokter zo even komt kijken. Er gaat half uurtje over heen en de dokter komt binnen. Het gordijn gaat dicht en ze gaat kijken naar de wond. Ze zegt dat in het slechtste geval ik weer naar de OK moet om het opnieuw te gaan hechten. Ik barst in huilen uit.
Ik wil niet nog weer onder narcose, niet nog een x weer geopereerd worden. Er komt nog een dokter bij kijken en die gaat er met een wattestaafje in om te voelen waar de wond niet heel goed dicht zit. Dit doet erg pijn ondanks dat ik niet heel veel gevoel heb in mijn buik.
Er word afgesproken dat ik vanavond met infuuszakken op mijn buik moet slapen om zo tegendruk te geven. Dus ik hoef gelukkig niet naar de OK. Ook gaf ik weer aan dat ik gewoon op de tocht lig, dus mijn bed gaat naar de overkant van de kamer. Ik ben helemaal kapot van verdriet,spanning en ik wil gewoon dat het normaal gaat. Die nacht moet ik een paar keer naar de toilet en iedere keer kijk ik naar hoe mijn dekbed eruit ziet.
21 Maart
De ochtend begon weer vroeg want voor de rust hoef je niet naar het ziekenhuis. Ze zijn om 6 uur begonnen met mijn infuus te spoelen volgens mij met zout. Want het doet best pijn. Om 05.45 zetten ze de pomp uit die ik in mijn rug heb en krijg nu tabletten die ik moet nemen als ik pijn heb. Dus als het goed is mag ik straks douchen. Ik krijg ontbijt maar eigelijk heb ik totaal geen honger. Ik probeer veel te slapen en dat gaat aardig. Vanmiddag komt mijn vader gezellig langs. Ze zijn allemaal heel dicht bij mij maar eigelijk ook ver weg ivm corona en dat er maar 1 per dag mag komen. Ik moet vandaag veel lopen van de doktoren. Tegen 3 uur is mijn vader er en hij zegt dat wij even lekker gaan wandelen. Ik wil even mijn broek aan doen en vraag een zuster mij te helpen. En die zegt dat ze geen tijd heeft. Hier schrik ik van en mijn vader ook. Ik heb het uiteindelijk maar zelf gedaan met pijn en moeite. Maar ik loop op de gang en het gaat goed. Wij gaan van de afdeling af en daar zit mijn familie🥰🥰 dat was echt super. Ze hadden een cadeautje voor mij meegenomen een leuk bedeltje van Pandora. Nog even volhouden zeggen ze tegen mij want ik mag morgen naar huis als het goed is.
22 Maart
Als het goed is mag ik vandaag naar huis.
Ik mag zo alleen douchen voor het eerst dus ben benieuwd hoe dat gaat. Met infuus op de hand en nog niet zo lang kunnen staan. Ik krijg een blaadje om mijn vocht bij te houden wat ik drink vandaag.
Ik ben helemaal klaar met alles en wil graag naar huis tussen mijn eigen spullen en familie om mij heen( door de stomme corona kon niet iedereen steeds bij mij) ook al hebben we wel vaak gesmokkeld als ik de afdeling afging.
Tegen 10.45 krijg ik bericht dat ik vandaag naar huis mag. Alle controles zien er goed uit en ik mag thuis verder aansterken. Ik ben als een kind zo blij🎉🎉🎉
Ik krijg allemaal papieren mee hoe ik moet leven thuis 6 weken na een operatie en daar staat gewoon op dat ik helemaal niks mag doen de aankomende weken( dat word nog een uitdaging)
Nu de katheter eruit is moet ik even goed het plassen onder controle krijgen. Ze kunnen dat meten met een soort echo apparaat. Het moet onder de 100 zijn dan mag ik naar huis ( ik scoor 284😥) dat was even een tegenvaller . Ik drink 3 flesjes water leeg en moet weer plassen en nu scoor ik 315 ik word helemaal gek. Ik wil zo graag naar huis. Ik drink weer wat en moet dan plassen. En dan heb ik 44 en dat vinden zij raar dus gaan het zo nog x meten en dan opeens is het 101. Ik geef aan dat ik ook nog 1.5 uur in de auto moet zitten dus ik kan niet met heel veel weg . De verpleegster gaat overleggen. Ondertussen komen mijn moeder en vriend binnen die gaan mij helpen met inpakken. Ondertussen is de verpleegkundige nog steeds aan het overleggen. Ik moet heel nodig plassen en net als ik wil gaan lopen, komt ze binnen met een tasje met medicijnen. Ik zeg ooh yes mag naar huis ze onderbreekt mij en vroeg wat ik ging doen. Ik zeg plassen maar vertel maar eerst hoe en wat. Ze zegt nee ga maar eerst plassen. Dat gedaan krijg ik 30 x trombose spuiten mee om nog 30 x elke dag te spuiten( gelukkig doet mijn zusje dat).
Dan pakken wij alle spullen en wij nemen afscheid van mijn kamergenoot. Wij moeten nog wachten op 1 formulier bij de balie maar ik wil zo snel mogelijk weg.
Beneden zit iedereen op mij te wachten en ze zijn super blij dat ik naar huis mag 🎉🎉🎉🎉🎉
In de auto is de stoel platgelegd zodat ik beter 1.5 uur vol kan houden. Ik krijg als verrassing een bosje tulpen met welkom thuis. Wij rijden nog even langs het appartement waar iedereen die dicht bij mij was heeft geslapen. Dat was echt dichtbij. Onderweg trek ik mijn bandje van mijn pols en ik wil met gierende banden naar huis.
Ik val nog iets in slaap in de auto dus heb het goed volgehouden.
Yeeeej ik ben thuis
Op tafel ligt een kaartje met lekkere rituals doucheschuim van de buurvrouw super lief.
Ik ga op de bank liggen en ondertussen worden alle spullen uitgepakt en gewassen. Wij eten gezellig met z'n allen en als iedereen het op heeft nemen we afscheid. Iedereen is blij dat ik weer thuis ben.
Wij gaan gelijk naar boven naar bed want ik ben kapot van alles van vandaag. Ik slaap die nacht heerlijk in mijn eigen bed.
23 maart
Ik word om 09.30 wakker heerlijk in mijn eigen bed.
Ik ga heerlijk douchen weer thuis en daarna ben ik weer helemaal uitgeput en ga ik naar beneden en val ik op de bank in slaap. De postbode heeft het druk voor mij. Ik krijg zo veel kaartjes en cadeautjes en bloemen. Ik krijg een lief kaartje van de kinderen van het werk met foto's dat raakt mij. Maar door alle medicijnen ben ik gewoon sneller emotioneel.
Ik heb gezegd dat als ik weer thuis ben dat ik wat moois voor mezelf ga kopen. En ik wil al heel lang een mooie glazen flamingo en die bestel ik mij. Omdat ik gewoon trots ben hoe ik het gedaan heb.
Om 17.00 komen mijn moeder en zusje langs want ze moet mij trombose spuit geven. Mijn zusje heeft in het ziekenhuis dat de verpleegster zien doen en ze wou het wel bij mij doen. 30 dagen lang.
24 maart
Ik heb wederom lekker geslapen was alleen om 3 uur wakker omdat ik moest plassen. En heb dan door geslapen tot 8 uur.
Douchen is nog steeds vermoeiend dus daarna val ik ook eigelijk gelijk in slaap.
Ik wil even lekker een frisse neus halen dus ga even lekker naar buiten. Mijn moeder kookt vandaag voor ons lekker stampot. En ik krijg weer veel kaartjes en cadeautjes waaronder een leuk zeepje in een vorm van een hart.
25 Maart De ergste nachtmerrie wat je kunt hebben
Heb best wel goed geslapen en douchen ging al iets beter vandaag gelukkig.Vandaag hebben wij voor het eerst even beetje rustig aan gedaan dus tegen 10 uur ofzo waren wij beneden. Om 10.30 word ik gebeld door het ziekenhuis in Groningen. De uitslagen van mijn weefsel waren al binnen en de vrouw aan de telefoon die zei dat ik om 3 uur door de dokter werd gebeld, en dat ik niet alleen mocht zijn. Toen hing ze op. Ik kijk mijn vriend aan en zeg hem wat de secretaresse zei aan tegen mij. Ik zeg gelijk dat het niet goed is want die uitslag zou 2 weken duren en dit was al binnen 1 week(alle uitslagen waren eerder dan dat gebruikelijk was).
Mijn vriend is boos dat het zo aan de telefoon word gezegd en dat je zo paar uur moet wachten.
Wij zitten samen op de bank. En zijn super benieuwd wat ze zegt. Ik ga ervan uit dat het weer niet goed is. Ik heb mij voorgenomen om van het ergste uit te gaan. Zo kan het mij altijd mee vallen inplaats van tegenvallen.
Precies om 3 uur worden wij gebeld. Ze vraagt wie er bij mij is en of ze op de speaker staat( ik denk oh het is super slecht nieuws). Ik hoor aan haar stem die heel zakelijk is dat het kut nieuws is. Ze zegt tegen ons ik heb geen goed nieuws. De uitslag van het weefsel wat afgenomen is hebben wij binnen. En in de lyfebanen zitten kankercellen en ze willen gaan bestralen om uitzaaiingen te stoppen. Dat bestralen is niet goed voor de baarmoeder en de eierstokken. Ze zegt naar de 1e bestraling is de baarmoeder " kapot" en kun je dus geen kinderen meer krijgen. De dokter zegt dat als ik ervoor kies toch voor draagmoederschap te gaan dat ik aankomende maandag al op de OK kan komen om mij eierstokken te verleggen naar boven. Ze zegt aan de telefoon ik bel jullie vrijdag even weer dan kunnen jullie het nu even beetje verwerken. Ze hangt de telefoon op en ik schreeuw het heel hard uit😭 Mijn vriend slaat heel hard met zijn vuist tegen de deur. Ik bel mijn moeder en zusje op en ze horen mij schreeuwen en ze komen gelijk. Gvd 1 week waren we blij en nu is alles opeens helemaal weg. Ik ben verdrietig, kapot, boos. Ik was blij dat de operatie baarmoeder besparend is geweest en nu binnen 1 week is het gedaan. Verschrikkelijk wat een dikke nachtmerrie.
Iedereen is er kapot van en niemand zag dit aankomen. Ik moet nu ook nog beslissen of ik maandag wil worden geopereerd of niet. Morgen belt er een vrouw die mij meer informatie kan geven over die operatie. Wat een verschrikkelijke dag bah.. heb nu nergens geen zin meer in. Heb gewoon de ergste kanker die een jonge vrouw die kinderen wil kan hebben.
Ik mag zo alleen douchen voor het eerst dus ben benieuwd hoe dat gaat. Met infuus op de hand en nog niet zo lang kunnen staan. Ik krijg een blaadje om mijn vocht bij te houden wat ik drink vandaag.
Ik ben helemaal klaar met alles en wil graag naar huis tussen mijn eigen spullen en familie om mij heen( door de stomme corona kon niet iedereen steeds bij mij) ook al hebben we wel vaak gesmokkeld als ik de afdeling afging.
Tegen 10.45 krijg ik bericht dat ik vandaag naar huis mag. Alle controles zien er goed uit en ik mag thuis verder aansterken. Ik ben als een kind zo blij🎉🎉🎉
Ik krijg allemaal papieren mee hoe ik moet leven thuis 6 weken na een operatie en daar staat gewoon op dat ik helemaal niks mag doen de aankomende weken( dat word nog een uitdaging)
Nu de katheter eruit is moet ik even goed het plassen onder controle krijgen. Ze kunnen dat meten met een soort echo apparaat. Het moet onder de 100 zijn dan mag ik naar huis ( ik scoor 284😥) dat was even een tegenvaller . Ik drink 3 flesjes water leeg en moet weer plassen en nu scoor ik 315 ik word helemaal gek. Ik wil zo graag naar huis. Ik drink weer wat en moet dan plassen. En dan heb ik 44 en dat vinden zij raar dus gaan het zo nog x meten en dan opeens is het 101. Ik geef aan dat ik ook nog 1.5 uur in de auto moet zitten dus ik kan niet met heel veel weg . De verpleegster gaat overleggen. Ondertussen komen mijn moeder en vriend binnen die gaan mij helpen met inpakken. Ondertussen is de verpleegkundige nog steeds aan het overleggen. Ik moet heel nodig plassen en net als ik wil gaan lopen, komt ze binnen met een tasje met medicijnen. Ik zeg ooh yes mag naar huis ze onderbreekt mij en vroeg wat ik ging doen. Ik zeg plassen maar vertel maar eerst hoe en wat. Ze zegt nee ga maar eerst plassen. Dat gedaan krijg ik 30 x trombose spuiten mee om nog 30 x elke dag te spuiten( gelukkig doet mijn zusje dat).
Dan pakken wij alle spullen en wij nemen afscheid van mijn kamergenoot. Wij moeten nog wachten op 1 formulier bij de balie maar ik wil zo snel mogelijk weg.
Beneden zit iedereen op mij te wachten en ze zijn super blij dat ik naar huis mag 🎉🎉🎉🎉🎉
In de auto is de stoel platgelegd zodat ik beter 1.5 uur vol kan houden. Ik krijg als verrassing een bosje tulpen met welkom thuis. Wij rijden nog even langs het appartement waar iedereen die dicht bij mij was heeft geslapen. Dat was echt dichtbij. Onderweg trek ik mijn bandje van mijn pols en ik wil met gierende banden naar huis.
Ik val nog iets in slaap in de auto dus heb het goed volgehouden.
Yeeeej ik ben thuis
Op tafel ligt een kaartje met lekkere rituals doucheschuim van de buurvrouw super lief.
Ik ga op de bank liggen en ondertussen worden alle spullen uitgepakt en gewassen. Wij eten gezellig met z'n allen en als iedereen het op heeft nemen we afscheid. Iedereen is blij dat ik weer thuis ben.
Wij gaan gelijk naar boven naar bed want ik ben kapot van alles van vandaag. Ik slaap die nacht heerlijk in mijn eigen bed.
23 maart
Ik word om 09.30 wakker heerlijk in mijn eigen bed.
Ik ga heerlijk douchen weer thuis en daarna ben ik weer helemaal uitgeput en ga ik naar beneden en val ik op de bank in slaap. De postbode heeft het druk voor mij. Ik krijg zo veel kaartjes en cadeautjes en bloemen. Ik krijg een lief kaartje van de kinderen van het werk met foto's dat raakt mij. Maar door alle medicijnen ben ik gewoon sneller emotioneel.
Ik heb gezegd dat als ik weer thuis ben dat ik wat moois voor mezelf ga kopen. En ik wil al heel lang een mooie glazen flamingo en die bestel ik mij. Omdat ik gewoon trots ben hoe ik het gedaan heb.
Om 17.00 komen mijn moeder en zusje langs want ze moet mij trombose spuit geven. Mijn zusje heeft in het ziekenhuis dat de verpleegster zien doen en ze wou het wel bij mij doen. 30 dagen lang.
24 maart
Ik heb wederom lekker geslapen was alleen om 3 uur wakker omdat ik moest plassen. En heb dan door geslapen tot 8 uur.
Douchen is nog steeds vermoeiend dus daarna val ik ook eigelijk gelijk in slaap.
Ik wil even lekker een frisse neus halen dus ga even lekker naar buiten. Mijn moeder kookt vandaag voor ons lekker stampot. En ik krijg weer veel kaartjes en cadeautjes waaronder een leuk zeepje in een vorm van een hart.
25 Maart De ergste nachtmerrie wat je kunt hebben
Heb best wel goed geslapen en douchen ging al iets beter vandaag gelukkig.Vandaag hebben wij voor het eerst even beetje rustig aan gedaan dus tegen 10 uur ofzo waren wij beneden. Om 10.30 word ik gebeld door het ziekenhuis in Groningen. De uitslagen van mijn weefsel waren al binnen en de vrouw aan de telefoon die zei dat ik om 3 uur door de dokter werd gebeld, en dat ik niet alleen mocht zijn. Toen hing ze op. Ik kijk mijn vriend aan en zeg hem wat de secretaresse zei aan tegen mij. Ik zeg gelijk dat het niet goed is want die uitslag zou 2 weken duren en dit was al binnen 1 week(alle uitslagen waren eerder dan dat gebruikelijk was).
Mijn vriend is boos dat het zo aan de telefoon word gezegd en dat je zo paar uur moet wachten.
Wij zitten samen op de bank. En zijn super benieuwd wat ze zegt. Ik ga ervan uit dat het weer niet goed is. Ik heb mij voorgenomen om van het ergste uit te gaan. Zo kan het mij altijd mee vallen inplaats van tegenvallen.
Precies om 3 uur worden wij gebeld. Ze vraagt wie er bij mij is en of ze op de speaker staat( ik denk oh het is super slecht nieuws). Ik hoor aan haar stem die heel zakelijk is dat het kut nieuws is. Ze zegt tegen ons ik heb geen goed nieuws. De uitslag van het weefsel wat afgenomen is hebben wij binnen. En in de lyfebanen zitten kankercellen en ze willen gaan bestralen om uitzaaiingen te stoppen. Dat bestralen is niet goed voor de baarmoeder en de eierstokken. Ze zegt naar de 1e bestraling is de baarmoeder " kapot" en kun je dus geen kinderen meer krijgen. De dokter zegt dat als ik ervoor kies toch voor draagmoederschap te gaan dat ik aankomende maandag al op de OK kan komen om mij eierstokken te verleggen naar boven. Ze zegt aan de telefoon ik bel jullie vrijdag even weer dan kunnen jullie het nu even beetje verwerken. Ze hangt de telefoon op en ik schreeuw het heel hard uit😭 Mijn vriend slaat heel hard met zijn vuist tegen de deur. Ik bel mijn moeder en zusje op en ze horen mij schreeuwen en ze komen gelijk. Gvd 1 week waren we blij en nu is alles opeens helemaal weg. Ik ben verdrietig, kapot, boos. Ik was blij dat de operatie baarmoeder besparend is geweest en nu binnen 1 week is het gedaan. Verschrikkelijk wat een dikke nachtmerrie.
Iedereen is er kapot van en niemand zag dit aankomen. Ik moet nu ook nog beslissen of ik maandag wil worden geopereerd of niet. Morgen belt er een vrouw die mij meer informatie kan geven over die operatie. Wat een verschrikkelijke dag bah.. heb nu nergens geen zin meer in. Heb gewoon de ergste kanker die een jonge vrouw die kinderen wil kan hebben.
26 maart
Ik heb redelijk goed geslapen( het zal wel komen door het vele huilen van gisteren).
Ik moest van een collega om 11 uur klaar zijn want ze had een verrassing.
En daar stonden ze met bordjes met lieve berichtjes. Ze zijn even binnen geweest kopje thee gedronken. Dat was erg fijn.
Ik word gebeld door de vrouw die ons iets meer kan vertellen over eventueel eitjes in laten vriezen en hoeveel procent ze mijn eierstokken niet raken met de bestraling. Ik heb aangegeven aan mijn omgeving vanaf 75% of hoger dan wil ik maandag wel weer onder het mes en wil ik er alles voor doen. Maar de vrouw aan de telefoon zei dat er tussen de 60 en 70% kans was dat het goed ging. Ik vond dat te weinig om weer een operatie te doen in Groningen. Dan maar gewoon 25 x bestralen en misschien later nadenken over adoptie ofzo. Ik zei tegen mijn vriend dat ik wel een keuze had gemaakt. En wij hebben samen toen besloten gewoon zo te laten en dan gewoon om de eierstokken te laten zitten zoals ze nu zitten. En nu verder werken aan mijn herstel. De keuze heeft mij erg opgelucht( had een soort knoop in mijn maag). Mijn omgeving reageert gelukkig positief op onze /mijn keuze. Vanaf 75 % had ik het willen doen maar helaas was het minder.
27 maart De gynaecoloog belt over onze keuze
Vandaag worden wij gebeld of wij al een keuze hebben gemaakt wat we doen. Ik geef aan de telefoon aan dat door het gesprek wat wij gisteren hebben gehad met de vrouwelijke arts dat we besloten hebben alleen voor de bestralingen te gaan. En dat ik daardoor in de overgang ga komen. Ik geef aan dat het nu als een opluchting voelt. De dokter geeft aan dat als mijn gevoel dat zegt het goed is.
Ik heb redelijk goed geslapen( het zal wel komen door het vele huilen van gisteren).
Ik moest van een collega om 11 uur klaar zijn want ze had een verrassing.
En daar stonden ze met bordjes met lieve berichtjes. Ze zijn even binnen geweest kopje thee gedronken. Dat was erg fijn.
Ik word gebeld door de vrouw die ons iets meer kan vertellen over eventueel eitjes in laten vriezen en hoeveel procent ze mijn eierstokken niet raken met de bestraling. Ik heb aangegeven aan mijn omgeving vanaf 75% of hoger dan wil ik maandag wel weer onder het mes en wil ik er alles voor doen. Maar de vrouw aan de telefoon zei dat er tussen de 60 en 70% kans was dat het goed ging. Ik vond dat te weinig om weer een operatie te doen in Groningen. Dan maar gewoon 25 x bestralen en misschien later nadenken over adoptie ofzo. Ik zei tegen mijn vriend dat ik wel een keuze had gemaakt. En wij hebben samen toen besloten gewoon zo te laten en dan gewoon om de eierstokken te laten zitten zoals ze nu zitten. En nu verder werken aan mijn herstel. De keuze heeft mij erg opgelucht( had een soort knoop in mijn maag). Mijn omgeving reageert gelukkig positief op onze /mijn keuze. Vanaf 75 % had ik het willen doen maar helaas was het minder.
27 maart De gynaecoloog belt over onze keuze
Vandaag worden wij gebeld of wij al een keuze hebben gemaakt wat we doen. Ik geef aan de telefoon aan dat door het gesprek wat wij gisteren hebben gehad met de vrouwelijke arts dat we besloten hebben alleen voor de bestralingen te gaan. En dat ik daardoor in de overgang ga komen. Ik geef aan dat het nu als een opluchting voelt. De dokter geeft aan dat als mijn gevoel dat zegt het goed is.
3 april gesprek met de radiotherapeut
Vandaag moeten wij ons melden in het ziekenhuis.
Wij gaan met zn 3 naar het ziekenhuis ivm corona mogen er maar een max aantal bij de gesprekken zijn. Dus ik ga samen met mijn vriend richting de afdeling radiotherapie. Wij moeten ons melden bij de receptie van het ziekenhuis en die jongedame achter de balie vraagt waar wij moeten zijn. Ik zit in de rolstoel want het lopen gaat nog niet zo goed en de wond is nog steeds niet dicht. Ik zeg tegen de jongedame radiotherapie oh u bedoet radiologie dat is daar. Ik zeg nee radiotherapie en ze zegt de röntgenafdeling is de andere kant op. Ik zeg we moeten na de bestralings afdeling. God wat voel ik mij weer kut door zo'n vrouw.
Het is helemaal aan de andere kant van het ziekenhuis. Eenmaal aangekomen op de afdeling worden we opgehaald door de dokter. Ze gaat zitten en zij ziet dat ik heel zenuwachtig ben. Ik vind het allemaal heel moeilijk. Voor het eerst horen wij het woord chemo. Mijn vriend en ik schrikken ervan en we zeggen allebei tegelijk dat dat niet tegen ons gezegd is. Ze zegt ik word vandaag daar nog over teruggebeld vanuit Groningen. Op dat moment word ze gebeld en ze loopt even de kamer uit. Wij zijn helemaal van slag. Ik zeg blijft mij dan helemaal niks bespaard nu!! Nooit hebben ze het over chemo gehad. Er zal alleen bestraling gedaan worden 25x.
Ik ben heel verdrietig en het duurt voor mijn gevoel veel te lang dat gesprek. Volgens mij is ze wel 40 minuten weggeweest en ze komt binnen. Ze zegt wij hebben overlegt dat we alleen gaan bestralen.. pffff wat een opluchting is het. Het zal 5 dagen per week zijn 5 weken lang. Het weekend heb ik dan om rustig aan te doen. Er moet voor die tijd nog eerst een afspraak gemaakt worden voor CT scan en MRI scan. Ook krijg ik 4 tatoeage punten die hebben ze nodig voor de bestraling. Voor nu is het belangrijk dat de wond dicht gaat zitten en ik goed tot rust kom.
16 &17april CT en MRI scan
2 dagen op en neer voor een scan maar het is voor het goede doel.
Het was redelijk snel klaar dus daarna kon ik lekker rusten.
Mijn wond is voor het eerst een x goed aan het herstellen voor zover ik het kan zien. Eindelijk!!
De tatoeage punten deden erg pijn met het zetten en dan ook nog 4 x pff maar ook dat is goed gekomen.
Ik heb de afspraken meegekregen voor de bestraling wanneer die beginnen en dat is 30 April
30 april begonnen bestraling 25 x
Vandaag is de eerste bestraling. Ik zie er erg tegenop omdat ik niet weet wat er gaat gebeuren.
Ivm corona worden er elke x testen gedaan of ik koorts heb of andere klachten en dan mag ik de afdeling op. Ik ben super zenuwachtig maar zodra ik binnen ben word ik heel liefdevol ontvangen en voel ik mij op mijn gemak.
Ik mag gaan liggen op een grote tafel. Ze leggen mij uit wat ze gaan doen dat is best fijn.
Ze gaan elke x een ct scan en mri scan maken zo kunnen ze zien of ik goed lig. En als dat goed is dan gaan ze het apparaat om mij heen 2 rondjes laten draaien en dan is het alweer klaar. Zooo de 1e zit erop ik ben opgelucht. Nog 24 x te gaan maar het is voor het goede doel dat ik gewoon blijf leven. Dat moet ik maar onthouden en steeds herhalen als ik het even niet meer zie zitten.
Vrijdag 1 Mei
Vandaag nummer 2 bestraling.
Ik krijg te horen dat de ct en mri opnieuw moeten omdat ik niet goed lig. Mijn zusje zit in de wachtkamer en mag niet mijn kant op dus ik moet even een uur wachten voor de ct scan kan met een volle blaas. Ik baal dat het niet gelijk goed is gegaan. Maar ik had dit al verwacht omdat toen de ct en mri werden gemaakt toen was mijn wond nog open en die zit nu meer dicht dus dat scheelt centimeters. En er is mij altijd gezegd, bestraling is centimeter werk.
Na 1.5 uur kunnen we het ziekenhuis verlaten en heb ik gelukkig weekend en kan ik even bijkomen van alles wat deze week weer gedaan en gebeurd is.
Vrijdag 4 Juni vandaag laatste bestraling 🎉🎉🎉
Vandaag is mijn laaste bestraling. Ik moet er al optijd zijn. En iedereen is aan het werk dus ik ga samen met mijn vriend er heen. De laatste bestraling zit erop en wij rijden naar huis.
Wij rijden nog even naar de bakker en vanmiddag komt mijn familie gezellig om te vieren van de laatste bestraling.
Wij komen thuis aan en ik doe de deur open en daar staan ze.. mijn vader en moeder zusje en zwager en roepen heel hard verrassing. Ik begin zo hard te huilen want ik dacht dat ze allemaal aan het werk waren. Ze hadden als verrassing vrij genomen van het werk en we gaan vandaag allemaal leuke dingen doen zeggen ze.
Ik moet om kwart over 11 klaar zijn en dan gaan we weg..niemand zegt waarheen dus ben erg nieuwsgierig.
We gaan samen lunchen met zn 6 en dan gaan we midgetgolfen. Wat geniet ik hier van wat een leuke dag heb ik. Wij gaan even naar huis dan kan ik even rusten en dan gaan we vanavond chinees eten met zn allen en gaan we leuk een spelletje spelen.
Het is 11 uur ondertussen en wij gaan naar huis. Wat heb ik een leuke dag gehad! Ik heb zo ongelofelijk genoten van alles en het samen zijn van de familie heerlijk! Deze dag gaat als mooiste in mijn boeken.. oh wat heerlijk.. nu moet de bestraling nog 12 weken zijn werk doen en over 6 weken de 1e controle.. maar dat is een latere zorg en maak mij nu even nergens druk om.
14 Juli controle afspraak radiotherapie
Vandaag moeten wij ons melden om 12.00 in het ziekenhuis. Ik ben knetter zenuwachtig en zit vol spanning.
De dokter loopt uit zul je altijd zien en rond half 1 worden wij opgehaald en de dokter vraagt hoe het met mij gaat. Ik zeg dat het goed gaat en ik mij goed voel. En dat ik alweer paar uurtjes werk. Daar schrikt ze van en ze zegt je weet wel dat het 6 weken geleden is de laatste bestraling maar als jij je goed voelt en je goed na je lichaam luistert hou ik je niet tegen.
Ze gaat de controle uitvoeren en ik voel dat ik super zenuwachtig ben. En dan begint ze te onderzoeken en ik hoor haar zeggen dat het erg allemaal goed uit ziet.. pfff wat een opluchting nu ben ik weer even opgelucht voor de komende 3 maand.. pfff lekker even bijkomen van alles!!
2 dagen op en neer voor een scan maar het is voor het goede doel.
Het was redelijk snel klaar dus daarna kon ik lekker rusten.
Mijn wond is voor het eerst een x goed aan het herstellen voor zover ik het kan zien. Eindelijk!!
De tatoeage punten deden erg pijn met het zetten en dan ook nog 4 x pff maar ook dat is goed gekomen.
Ik heb de afspraken meegekregen voor de bestraling wanneer die beginnen en dat is 30 April
30 april begonnen bestraling 25 x
Vandaag is de eerste bestraling. Ik zie er erg tegenop omdat ik niet weet wat er gaat gebeuren.
Ivm corona worden er elke x testen gedaan of ik koorts heb of andere klachten en dan mag ik de afdeling op. Ik ben super zenuwachtig maar zodra ik binnen ben word ik heel liefdevol ontvangen en voel ik mij op mijn gemak.
Ik mag gaan liggen op een grote tafel. Ze leggen mij uit wat ze gaan doen dat is best fijn.
Ze gaan elke x een ct scan en mri scan maken zo kunnen ze zien of ik goed lig. En als dat goed is dan gaan ze het apparaat om mij heen 2 rondjes laten draaien en dan is het alweer klaar. Zooo de 1e zit erop ik ben opgelucht. Nog 24 x te gaan maar het is voor het goede doel dat ik gewoon blijf leven. Dat moet ik maar onthouden en steeds herhalen als ik het even niet meer zie zitten.
Vrijdag 1 Mei
Vandaag nummer 2 bestraling.
Ik krijg te horen dat de ct en mri opnieuw moeten omdat ik niet goed lig. Mijn zusje zit in de wachtkamer en mag niet mijn kant op dus ik moet even een uur wachten voor de ct scan kan met een volle blaas. Ik baal dat het niet gelijk goed is gegaan. Maar ik had dit al verwacht omdat toen de ct en mri werden gemaakt toen was mijn wond nog open en die zit nu meer dicht dus dat scheelt centimeters. En er is mij altijd gezegd, bestraling is centimeter werk.
Na 1.5 uur kunnen we het ziekenhuis verlaten en heb ik gelukkig weekend en kan ik even bijkomen van alles wat deze week weer gedaan en gebeurd is.
Vrijdag 4 Juni vandaag laatste bestraling 🎉🎉🎉
Vandaag is mijn laaste bestraling. Ik moet er al optijd zijn. En iedereen is aan het werk dus ik ga samen met mijn vriend er heen. De laatste bestraling zit erop en wij rijden naar huis.
Wij rijden nog even naar de bakker en vanmiddag komt mijn familie gezellig om te vieren van de laatste bestraling.
Wij komen thuis aan en ik doe de deur open en daar staan ze.. mijn vader en moeder zusje en zwager en roepen heel hard verrassing. Ik begin zo hard te huilen want ik dacht dat ze allemaal aan het werk waren. Ze hadden als verrassing vrij genomen van het werk en we gaan vandaag allemaal leuke dingen doen zeggen ze.
Ik moet om kwart over 11 klaar zijn en dan gaan we weg..niemand zegt waarheen dus ben erg nieuwsgierig.
We gaan samen lunchen met zn 6 en dan gaan we midgetgolfen. Wat geniet ik hier van wat een leuke dag heb ik. Wij gaan even naar huis dan kan ik even rusten en dan gaan we vanavond chinees eten met zn allen en gaan we leuk een spelletje spelen.
Het is 11 uur ondertussen en wij gaan naar huis. Wat heb ik een leuke dag gehad! Ik heb zo ongelofelijk genoten van alles en het samen zijn van de familie heerlijk! Deze dag gaat als mooiste in mijn boeken.. oh wat heerlijk.. nu moet de bestraling nog 12 weken zijn werk doen en over 6 weken de 1e controle.. maar dat is een latere zorg en maak mij nu even nergens druk om.
14 Juli controle afspraak radiotherapie
Vandaag moeten wij ons melden om 12.00 in het ziekenhuis. Ik ben knetter zenuwachtig en zit vol spanning.
De dokter loopt uit zul je altijd zien en rond half 1 worden wij opgehaald en de dokter vraagt hoe het met mij gaat. Ik zeg dat het goed gaat en ik mij goed voel. En dat ik alweer paar uurtjes werk. Daar schrikt ze van en ze zegt je weet wel dat het 6 weken geleden is de laatste bestraling maar als jij je goed voelt en je goed na je lichaam luistert hou ik je niet tegen.
Ze gaat de controle uitvoeren en ik voel dat ik super zenuwachtig ben. En dan begint ze te onderzoeken en ik hoor haar zeggen dat het erg allemaal goed uit ziet.. pfff wat een opluchting nu ben ik weer even opgelucht voor de komende 3 maand.. pfff lekker even bijkomen van alles!!
27 Juli relatie uit
Ik woon weer even thuis. Heb een einde aan mijn relatie gemaakt. Door de kanker ben ik echt beter naar gaan denken over alles.
Het is goed zo en voel mij een stuk gelukkiger dus op naar mooie nieuwe avonturen
15 September Controle afspraak Gynaecoloog
Weer goedgekeurd voor 3 maand 🥳🥳🥳 ben zo blij
9 december Controle afspraak radiotherapie
Vandaag moest ik mij om 3 uur melden omdat ik gisteren telefoon kreeg van het ziekenhuis dat mijn dokter ziek was en dat ik pas een nieuwe afspraak had eind januari heb ik toch gezegd dat ik
saar niet mee akkoord ga en ze maar iets moeten bedenken. Ik heb omdertussen 2 x weer iets bloedingen gehad dus ik ga het niet weer uitstellen.
Ik lag in de stoel en was super zenuwachtig door de k*tcorona mocht er niemand met mij mee naar binnen. Dus mijn moeder was buiten de afdeling aan het wachten. Het onderzoek deed geen pijn
gelukkig en ik bleef maar kijken naar bet gezicht van de arts. Ze zei dat alles er goed uitzag en dat ik mij nu even geen zorgen moet gaan maken en lekker moet gaan genieten. Ik ben zo
blij🥳🥳🥳🥳🥳🥳
Nog een week en dan is het alweer 1 jaar geleden dat ik mij zoo super slecht voelde dat ik wel naar de dokter moest. Denk dat dat een hele rare dag is dat alles weer boven komt. Maar
ook daar sla ik mij wel weer door heen met alle lieve mensen om mij heen🥰🥰
25 januari iets leuks
Vandaag was ik aan het werk en ging mijn telefoon. Ik nam op en aan de andere kant hoorde ik. Ik bel namens All you need is love ❤ ik dacht dat het een grap was. Ik heb in Oktober een
mail er heen gestuurd na een oproep omdat ik mijn familie graag wou bedanken. Ze vroeg wat ik graag wou en of ik er nog intresse in had om mijn familie te bedanken. Natuurlijk was mijn
antwoord jaa🤭 Ze gaf wel aan dat er nog meerder mensen waren dus ik zal binnen nu en 2 weken meer te horen krijgen of ze mijn verhaal sterk genoeg vinden😘 spannend
10 februari 16:00 mijn telefoon gaat All you need is love ❤
Ooh wat spannend mijn telefoon ging om 4 uur. Ik hoorde aan de andere kant van de lijn. Dat het zo bijzonder verhaal is wat ik allemaal heb doorgemaakt en dat ik echt onwijs sterk ben. Dat ze
mij de kans willen geven om voor mijn familie een videoboodschap op te nemen in de studio alleen is het wel zo zegt ze, dat het kort dag is😳 Want dat zal betekenen dat ik morgen naar
Amsterdam moet om wat op te nemen voor mijn dierbaren❤ tuurlijk daar zeg ik geen nee tegen. Ik regel wat met mijn werk en ik zorg dat ik morgen om 3 uur in Amsterdam ben❤ ik hang op en
ik schreeuw het uit.. wat spannend
11 februari
Vandaag is de dag dat ik naar Amsterdam ga voor een videoboodschap niemand weet het bijna dus dat is ook spannend🥰
Ik rij tegen 12 uur richting Amsterdam zodat ik optijd ben en ik niet hoef te haasten😳 Het verkeer loopt lekker door wn ik ben tegen half 2 in Amsterdam 😘 Ben gewoon alleen naar Amsterdam
gereden normaal gaan mijn moeder en zusje mee en gaan we winkelen maar nu ga ik iets heel speciaals doen. De volgende keer dat ik hier weer ben dan zit mijn familie bij mij en krijgen ze een
onwijs lieve verrassing🥰 Ik neem de videoboodschap op en moet hem 3 x overnieuw doen en dan is hij goed en mag ik weer naar huis.. oh wat was dit fijn om te doen. Zo heb ik iets waar ik mijn
hele leven dankbaar voor ben dat ik deze kans heb gekregen om dit voor hun te doen❤ Nu moeten ze alleen nog met een smoes meegelokt worden naar de studio🤭
24 februari de opname dag voor all you need ❤
Vandaag een mega spannende dag want wij gaan naar Amsterdam. Mijn familie denkt dat het via mijn werk gaat. Ivm corona gaan wij met 2 auto's. Ik heb een app gestuurd vorige week dat ze
om kwart voor 12 klaar moesten staan en ze mij niks mochten vragen want ik weet ook van niks( hahah weet ik wel)🤣
Als wij bij Deventer rijden vraagt mijn zusje waar gaan we heen.. ik zeg wij gaan naar Amsterdam ze gelooft mij niet.
Op een gegeven moment zijn wij bij de slagboom van Endemol en daar pak ik mijn telefoon en ik zeg dat ik even moet kijken waar ik mij moet melden. Op het moment dat ik zeg All you need is
love. Beginnen de zenuwen bij mijn moeder en zusje denk ik ook te komen. Ze hebben geen idee dat ik allemaal weet wat er vandaag gaat gebeuren. Wij moeten voor dat wij naar de studio gaan een
coronatest doen. En ik kan je zeggen dat ik al lang niet meer zo heb gelachen dan nu met die corona test. Hahaha hoe kunnen ze nu 5 mensen onder de zenuwen in een kamer samen laten komen. Wij
hebben de grootste lol en hebben het allemaal op beeld. Hahaha🤣
Dan is het moment dat wij naar binnen mogen. Ze maken grapjes over wat er geregeld kan zijn en ik laat het mooi zo want dan maakt het voor mij makkelijker. De hele uitzending ben ik er
gespannen want ik zal zo mijn videoboodschap op groot beeld zien. En dan is het moment zover Dotan gaat zingen en wij genieten van zijn muziek en op een gegeven moment hoor ik mezelf lieve
schatten zeggen op groot scherm. Ik zie de verbazing en emotie in de ogen bij mijn familieleden en ik zeg suprise🤭 dit was echt wel het mooiste en dankbaarste wat ik ooit heb mogen doen. Die
reactie van hun was prachtig en ik heb het allemaal op beeld! ❤ Wat was het een onvergetelijke ervaring om dit te mogen doen❤❤
De uitzending is op 11 maart om 20.30
(Aflevering 2 seizoen 13 )
2 maart Controle afspraak Gynaecoloog
Vandaag had ik mijn controle afspraak en ik was totaal niet zenuwachtig, ik voelde mij best goed dus ging er met een goed gevoel heen. Ivm corona moest ik alleen naar binnen en moest ik
in de wachtkamer wachten.. Ik mocht gaan zitten op de bank bij kamer 1 toen ik dat hoorde schrok ik want dat was het allereerste kamertje met slecht nieuws.
Mijn gynaecoloog roept mij binnen en ik krijg vragen die ik moet beantwoorden daarna krijg ik het onderzoek. Het onderzoek viel gelukkig mee en ze was erg tevreden en over 3 maand terugkomen
🥰🥳🥳
18 maart vandaag precies een jaar gelden.❤
Vandaag is het precies een jaar geleden.. wat is het een heftig jaar geweest. Ik ging al slapen met buikpijn( als ik spanning heb dan krijg ik dat) En toen ik wakker werd was dat weg
gelukkig. Ik ben vandaag gewoon aan het werk dus lekker afleiding. Ik krijg veel berichtjes van familie en vrienden dat het een jaar geleden is, en dat het zo verschrikkelijk snel
gegaan is allemaal. Ook krijg ik van sommige te horen hoe ongelofelijk sterk ik ben dat ik gewoon alweer best een tijdje weer aan het werk ben.
De tijd van de operatie moet ik wel even aan denken en dat ik weer wakker werd uit narcose. Vandaag heb ik er wel even een beetje meer moeite mee dan normaal gesproken😳 Toen ik thuis kwam lag
er een lief kaartje op tafel met een cadeautje en toen moest even alles eruit. Ik heb het er nog even thuis overgehad en ben lekker even in bad geweest en dan heerlijk op tijd het bed
in.
Zo deze dag is ook voorbij!!
Controle afspraak radiotherapie 8 Juni
Vandaag had ik de afspraak om kwart over 1. Voor dat mijn moeder en ik naar het ziekenhuis gingen hebben wij nog even gewinkeld. Ik ben helemaal niet zenuwachtig of ongerust dat het verkeerd
is.. zoals ik vaker tegen mensen zeg. Is het terug is het terug en sla ik mij daar ook wel doorheen en zo niet dan hebben wij weer een feestje en zien we over 3 maand verder.
Ivm Corona moest ik alleen naar binnen in het ziekenhuis dus ook alleen naar de afdeling. Mijn temperatuur word gemeten en ik heb 36.7 dat is goed dus ik mag doorlopen. Er zit niemand achter
de balie dus ik loop door naar de wachtkamer waar ik andere keren ook moest zitten. Tegen kwart over 1 komt daar de dokter aan. Ze vraagt hoe ik mij voel en hoe het met mij gaat. Ze vind mij
er goed uitzien. Ik voel mij ook echt goed gelukkig. Ik moet een paar vragen beantwoorden en dan is het tijd voor het onderzoek. Ik merk aan mezelf dat ik mij echt niet druk maak
en ik lig heel ontspannend in de stoel. Ze kijkt en voelt en daar is het verlossende woord het ziet er allemaal super goed uit. Mijn littekens binnen in zijn mooi geheeld. Dus ik ben weer
goedkeurd 🤩🤩🥳🥳
Ik ga weer in de stoel zitten en dan hebben we het over de vervolg afspraken. In september zou ik nog een afspraaj krijgen bij de gynaecoloog en bij radiotherapie in Januari weer ( dan gaan
we van 3 naar 4 maand) voor nu is het allemaal goed en gaan wij weer gelukkig door met het leven🥳🥳
6 Juli afspraak na een telefonisch gesprek met gynaecoloog
Vandaag heb ik een afspraak met mijn gynaecoloog. Ik heb gebeld omdat ik bloedingen heb gehad en omdat ik steken onderin mijn buik heb.
Ik heb om 13.40 een afspraak en iedereen wil wel met mij mee. Maar ik zeg dat ik alleen wil gaan want 3 weken geleden controle gehad en wil nu gewoon even zekerheid waar die bloedingen om de
4 weken vandaan komen( door de bestraling kan ik niet ongesteld meer worden) Ik ga alleen naar het ziekenhuis en de gynaecoloog zegt dat zij meteen even gaat kijken.. Ze ziet inderdaad wat
bloed en dat wil ze in de gaten houden. Ze zegt dat ze nog even met de echo wil gaan kijken hoe het er verder uit ziet. Ik zeg dat is goed hoor. En ik maak grapjes dat ze toch geen baby
tegen komt. Ze heeft een nieuw echo apparaat en die is ze aan het uitproberen. Ik lig in de stoel en ik geef aan waar het mij pijn doet. Ze gaat er met de echo heen en ze is voor mij
doen ineens heel lang stil. Ze zegt ik zie iets.. ik denk oooh nee en nu.. ze kijkt verder en ze zegt. Ik zie iets afwijkends op je eierstok. Ik schrik en word verdrietig en ook ziet ze
weefsel en vocht in mijn baarmoeder. Ik breek en vloek alles bij elkaar. Waarom hoe en ik ben alleen in het ziekenhuis normaal gaat altijd mijn moeder mee en wacht ze in de auto. Ze
zegt ik wil dit verder onderzoeken en we gaan bloedprikken en een ct scan maken. Ik vraag aan haar of ik mij zorgen moet maken. Ze wil mij graag gerust stellen maar ze zegt dat zij zich ook
erge zorgen maakt. Ik schrik van haar woorden want dat zegt ze niet snel denk ik. Ik moet gelijk bloed prikken en ik krijg binnen 3 dagen een ct scan en ik krijg binnen een week een afspraak
om de uitslag te bespreken. Oooh bah ik ben er ziek van wat een kut nieuws .. ik loop dr kamer uit en ik moet een afspraak maken, ik loop naar de secretaresse en ik begin heel hard te
huilen. Ik zeg gvd het hele circus begint weer opnieuw.. ik zie het allemaal weer voorbij komen..
13 juli de uitslag die geen uitslag is
Vandaag krijg ik de uitslag van de ct scan en de bloed onderzoeken. Ik heb om 11 uur een afspraak, dit keer ga ik samen met mijn vader en moeder. Mijn vader blijft in het restaurant zitten.
Ik loop met mijn moeder na de afdeling heen..bah ben super misselijk en ben spierwit. Ik moet mij aanmelden en dan zegt ze dat de dokter een half uur uitloopt. Ik loop weer teurg
naar de plek en ik ren na de wc om te spugen. Ik ben gewoon op van de zenuwen. Ik kan niet meer. Dan worden wij het kamertje in geroepen door de gynaecoloog/oncoloog die ik al vanaf het begin
heb. En ze zegt gelijk dat ze nog geen uitslagen heeft, ze kunnen niet zeggen of het kanker is of een cyste. Ze zegt dat een kijkoperatie meer duidelijkheid geeft en dat de patholoog
dan beslist of er kwaadaardige cellen zijn. Zo ja dan moet alles eruit, en dat is hele risicovolle operatie omdat ik verklevingen heb in de baarmoeder.. Het enige wat ze nu kunnen
zeggen is dat er geen uitzaaiingen zijn.. Heb gelijk een afspraak bij anesthesie om de operatie door te bespreken want die gaat plaatst vinden eind van de maand op 30 Juli. Ik ben
verdrietig en aangeslagen dat ik nog niks weet. Ik word gek van al dat wachten en die onzekerheid.
30 Juli kijkoperatie of grote buik operatie
Vandaag is de dag van de operatie. Ik moet mij om 10 uur melden in het ziekenhuis. Mijn ouders en zusje zijn vandaag mee. Mijn vader blijft in het restaurant zitten en mijn moeder en zusje
lopen met mij mee naar de afdeling waar ik mij moet melden.
Ik ben knetter zenuwachtig en ik zit weer in spanning net zoals de vorige operatie wat treffen ze aan en wat gaan ze doen.
Ik krijg een ziekenhuis bandje dus nu moet ik blijven en is het echt. Ik moet een vragenlijst invullen en daarna worden wij naar een apart kamertje gebracht waar ik word opgehaald. Dit
wachten duurt echt heel lang. Op een gegeven moment zeg ik tegen mijn moeder en zusje dat ze wel naar beneden mogen gaan en dat ik toch zo word opgehaald. Ik wil ook eigelijk nog even alleen
zijn. Om kwart voor 12 komt dan eindelijk de zuster binnen en die zegt dat ik nog even kan gaan plassen en dan gaan wij naar de operatiekamer. Nu beginnen mijn zenuwen heel sterk te
komen.
Ik stuur een algmeen berichtje na iedereen en dan zet ik mijn telefoon uit. Ik ben super zenuwachtig hoe ik wakker ga worden en wat ze vinden. Ik hou de tijd in de gaten hoe laat ik weg
ben en als ik weer wakker ben. Dan weet ik of het een kleine of grote operatie is. Ik krijg een tas om mijn spullen in te doen en een operatie hemd en die doe ik aan. Er komt iemand langs om
mijn infuus aan te leggen, maar dat lukt niet en het begint heel erg te bloeden. Oh sorry zegt ze ga ik even de andere hand doen. Dat wil gelukkig wel. Ik krijg al vast allemaal apparatuur op
voor de operatie. En wederom moet ik hier ook lang wachten. Om 1 uur word ik naar de operatiekamer heen gereden en daar kom ik binnen en staan ze met 10 doktoren mij op te wachten. Nu is het
moment en krijg ik die kut ruggeprik ( oooh wat doet dat pijn) ik krijg nog een paar vragen en ik moet even wachten want ik hoor iemand zeggen de hartslag is aan de lage kant mijn hartslag
was 50 op dat moment. En dan word er een kapje klaargemaakt en die krijg ik op en dan begint mijn operatie .. ik heb 10000 x aangegegeven dat mijn familie vaak op de hoogte moet worden
gesteld en niet zoals in Groningen 7.5 uur wachten op nieuws.
Om 3 uur word ik weer wakker en ik vraag gelijk hoe laat het is. Het is 3 uur de dokter komt zo bij je. Ik denk 3 uur ben om kwart over 1 geopereerd ongeveer en denk ooh dat is dus een
kleine operatie en hebben ze dus niet mijn baarmoeder alles eruit gehaald. De dokter komt bij mij en zegt dat het allemaal goed gegaan is en dat ik zo naar de kamer mag. Mijn famile is
ondertussen gelukkig wel op de hoogte gebracht. Ik mag eindelijk naar de kamer en daar is mijn moeder samen met mijn zusje. Ik ben best blij dat het bij een kleine operatie is gebleven
maar dat wachten op de uitslag is zo slopend. Ik merk in mijn hoofd dat het allemaal te veel word.
11 augustus hoop vandaag eindelijk de uitslag en duidelijkheid.
Vandaag is het dan eindelijk zo ver. Ik krijg eindelijk te horen hoe en wat. Ik ben het wachten zat. Ik heb mijn hoofd vol de emmer is vol en ik ben zo niet mijzelf. We hebben een
afspraak en worden gelukkig op tijd geholpen. Ik ga samen met mijn moeder naar binnen. En wij zitten en ze zegt gelijk dat ze goed nieuws heeft. Wij zijn allebei opgelucht. Ze zegt dat
mijn eierstok en eileider ontstoken zijn en dat dat de oorzaak was van de pijn die ik heb gehad . Voor nu moet ik goed herstellen
7 September Controle afspraak Gynaecoloog
Vandaag heb ik om 9.15 een afspraak voor controle, 11 augustus bij de uitslag mocht ik ervoor kiezen of ik deze wel of niet wou laten doorgaan.. heb er voor gekozen omdat wel te
doen dan probeer ik aan mijn vertrouwen te werken. Ik ben niet zo zenuwachtig want anders hadden de doktoren met mijn operatie wel wat gezien. Mijn vader en moeder gaan dit keer mee
richting Enschede en mijn vader wacht in de auto. 1 x ben ik alleen geweest en dat doe ik noooooit weer. Mijn moeder en ik zitten in de wachtkamer. Dan word ik naar binnen geroepen en ik loop
alleen naar de spreekkamer. Mijn gynaecoloog vraagt hoe het met mij gaat. Ik zeg lichamelijk gaat het goed maar in mijn hoofd lukt het gewoon niet. Ik krijg het niet voor elkaar. Ze
zegt dat wat ik in 1.5 jaar tijd mee heb gemaakt dat dat niet niks is. Ik spreek ook echt naar haar uit dat ik mezelf zo echt niet ken. Zodra er teveel gebeurd op 1 dag dan breek ik en voel
ik mij down. Ze zegt dat is heeel begrijpelijk. Ze vraagt waar ik op dit moment behoefte aan heb wel of geen onderzoek. Ik wil wel graag een onderzoek voor mijn eigen zekerheid. Ik geef aan
dat ik vanaf nu alles uitgebreider wil hebben en dat gebeurd vanaf nu ook gelukkig.
Mijn wondjes ( van de operatie) zien er goed uit en herstellen mooi.
Ik lig in de stoel en ik krijg de verlossende woorden dat het er allemaal mooi en rustig uit ziet. Zoo ben daar echt opgelucht en blij om. Wij spreken af dat de controles nu wel weer om de 3
maand gaan ipv dat we zouden starten naar 4 maand. Maar dat vind ik goed.
Voor nu ga ik door met mijn leven en probeer ik echt om alles op een rijtje te krijgen.
Controle afspraak radiotherapie